Η εσωτερική όραση του κόσμου Αν ο μονολεκτικός τίτλος αυτής της συλλογής μεταφέρει μια συνδήλωση προσωρινής εγκατάστασης, τότε κάθε έννοια περιπλάνησης γίνεται εδώ ποιητικό υλικό: ο περιοδεύων βίος ευθυγραμμίζεται…
Και ποια να είναι άραγε αυτά; Με τον τίτλο ξεκινάει πάντα ένα βιβλίο, πόσο μάλλον μια ποιητική συλλογή κι αυτή η ποιητική συλλογή, η πρώτη του Νίκου Προσκεφαλά, μας…
Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Σχινάς ήταν ένας ιδιοφυής πρωτεργάτης του λογοτεχνικού μοντερνισμού στην Ελλάδα, ολιγογράφος αλλά καίριος, και σήμερα εν πολλοίς λησμονημένος. Τα εκρηκτικά υπερλεξιστικά κείμενα ά του που δημοσιεύτηκαν για…
Η βαρκούλα κι η θάλασσα Τη λέξη αγριοπέλαο που παραπέμπει στο πέλαγος, στη θάλασσα, στο κύμα, αλλά και η ονομασία του πελάγου που βρέχει τις δυτικές ακτές της Κέρκυρας,…
“Ο χρόνος εδώ δεν έχει χρόνο”. Είναι μία από τις πρώτες φράσεις με τις οποίες ξεκινά την αφήγηση του ο ήρωας από το καινούργιο βιβλίο του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη με τον…
Από τις εκδόσεις Κοράλλι εκδόθηκε η ποιητική συλλογή (πέμπτη στη σειρά) του αγαπητού συναδέλφου Μανόλη Ρουσσάκη, ειδικού εκπαιδευτικού, συγγραφέα και ποιητή, με βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Η συλλογή περιλαμβάνει 42…
Ανέβηκα στον Όλυμπο με τον ανελκυστήρα. Στοά Αθανάτων στάθηκε× θνητός εγώ και μπήκα, Όπως ο Δάντης κάποτε στης κόλασης τα ερέβη. Ώρα ευωχίας ήτανε× θεοί, θεές…
μη με ρωτήσεις γιατί τάχα τέτοιο ξαφνικό δεν μού απόμεινε άγγελος να πέμψω ύστερα ούτε τα γιατί επιβιώσαν αποκαΐδια μαύρα του σωρού άσαρκα δαχτυλίδια του καπνού σα να μη…
Το μάθημα της Ιστορίας Την Ιστορία την ξαναέγραφες για τα παιδιά που όλο βυθίζονταν στα κινητά τους. Πιο ρόδινη, μη φοβηθούν, συντομευμένη κι έγχρωμη, να μη βαριούνται. Την εικονογραφούσες…
Ταξίδι. Θολά πέπλα ρέμβης που πλάκωνε την ψυχή. Το τρένο είχε διασχίσει χιλιόμετρα χειμωνιάτικου τοπίου. Από τα παράθυρα συλλάβιζε η μνήμη χαμένες ζωές, εξόριστα όνειρα, τρόμο. Είναι που η μνήμη…
Άυλα Κι έμεινε εκεί, με το βουνό στην πλάτη, παλιό βουνό, λευκό βουνό, γαλήνιος μες στη φωτογραφία. Μοιάζει να πάγωσε η στιγμή, λίγο μετά ή λίγο πριν, δεν…
Νέος ακόμη, ο Ανέστης ένιωθε να μαραίνεται κάθε φορά που γύρευε μεροκάματο. Δεν πήγαινε στα γράμματα – ποτέ η μάνα του δε θα τον καμάρωνε δάσκαλο του χωριού, όπως σιγοψιθύριζε…
