Δήμητρα Δημητρίου: Γυναίκα συγγραφέας σήμερα – Όριo και ορίζοντας*

To 1992, η Ιταλίδα συγγραφέας με το ψευδώνυμο Elena Ferrante δημοσιεύει το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο L’amoremolesto (Βάναυση αγάπη), προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση. Από τότε, για τα τελευταία 25 χρόνια,…

0 Comments

Χρ. Δ. Αντωνίου: Γιάννης Παπακώστας, Πού μας πάει αυτό το αίμα; ( Αναπαραστάσεις αυτοδικίας και βίας στη νέα ελληνική λογοτεχνία), Εκδόσεις Πατάκη, σ. 420.

Τον Δεκέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη ένα βιβλίο του πολυγραφότατου και χαλκέντερου ερευνητή των νεοελληνικών γραμμάτων  Γιάννη Παπακώστα, ομ. Καθηγητή Πανεπιστημίου, με τίτλο: Πού μας πάει αυτό…

0 Comments

Λένη Ζάχαρη: Συζητώντας με τον Κώστα Καβανόζη για το “Τυχερό”

ΠΡΟΦΙΛ O Κώστας Καβανόζης είναι συγγραφέας, καθόλου άγνωστος στο αναγνωστικό κοινό. Έχει γράψει ήδη τέσσερα βιβλία, το “Χοιρινό με Λάχανο” (εκδόσεις Κέδρος 2004), το “Του κόσμου ετούτου” (εκδόσεις Κέδρος 2009),…

0 Comments

Κωστής Ζ. Καπελώνης: Παρατρεχάμενη τέχνη και Παρατρεχάμενοι της τέχνης.

Κατά πώς το λεν τα λεξικά: Παρατρεχάμενος είναι αυτός που δείχνει προθυμία στο να εξυπηρετεί έναν ισχυρό πολιτικό ή κοινωνικό ή οικονομικό παράγοντα τρέχοντας πίσω του και υπηρετώντας τον δουλικά,…

0 Comments

Δήμητρα Σταυρίδου: Ανν Σέξτον, Το φυτό της αγάπης

Ένα τερατώδες αλλά υγρό λουλούδι μπλέκεται στα πνευμόνια μου, πλέκεται στην καρδιά μου έρπει ως το λαιμό μου και σαν χταπόδι βυζαίνει τη γλώσσα μου. Το φύτεψες χαρούμενα πέρσι το…

0 Comments

Γεωργία Παπαδάκη: Το και Το

Στον καθημερινό μας λόγο, όταν δεν θέλουμε είτε να κατονομάσουμε κάποια πράγματα ως ευκόλως εννοούμενα είτε να επαναλάβουμε ό, τι έχει λεχθεί, χρησιμοποιούμε τη φράση « το και το», που…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου: Θεατής με πολυεστιακά – Ο δικός μου Ταρκόφσκι

Αποκαλυπτική εμπειρία υπήρξαν για μένα όλες οι ταινίες του μεγάλου ρώσου δημιουργού. Αποκαλυπτικές μιας άλλης πραγματικότητας, άγνωστης και όμως εκπληκτικά οικείας, περίκλειστης  και όμως απροσδόκητα ανοιχτής στην ‘’αθώα’’ ματιά ενός…

0 Comments