Μια τολμηρή μεταγραφή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Λέοντος Τολστόι Πώς μπορεί ένα έργο εκατόν πενήντα, πάνω κάτω, χρόνων να κινεί το ενδιαφέρον του σημερινού αναγνώστη; Σ’ αυτό το…
Το Παλαιστινιακό φεστιβάλ κινηματογράφου που διήρκεσε ένα μήνα και έγινε στους κινηματογράφους Ανδόρα και Τριανόν, ήταν ένα συμβάν πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό ως ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης αλλά και μιας άλλης οπτικής…
Κοινές πολιτιστικές συντεταγμένες επηρεάζουν καθοριστικά την καλλιτεχνική έκφραση, που μετασχηματίζεται με ποικίλους τρόπους σε πολλαπλά επίπεδα. Θεωρητικά διλήμματα, αντιθέσεις, συγκλίσεις, αποκλίσεις και αντινομίες προκύπτουν από τον ιδεολογικό και αισθητικό πολτό…
Αυτό το αινιγματικά προφητικό και αλλόκοτο παγανιστικό έργο με τους ηλιολατρικούς συμβολισμούς, πολύ πριν γίνει μόδα στον main stream κόσμο τού θεάματος, καταδεικνύει τη δραματουργική ιδιοφυία τού σημαντικού ποιητή Μπερνάρ-Μαρί…
Σκιρτήματα χωρίς ρυτίδες Οι άντρες για να κάνουν σεξ χρειάζονται ένα μικρό χώρο, λίγο χρόνο και αρκετή ησυχία, οι γυναίκες χρειάζονται μια ειλικρινή αφορμή, αν υπάρχει και η αιτία τότε…
Άκρως διδακτικό, απολύτως επίκαιρο «αστικό δράμα» σαν να έχει παιχτεί μόλις χθες. Παιχνίδια εξουσίας και αλλοτριωμένες σχέσεις στο πλαίσιο μίας απάνθρωπης ανταγωνιστικότητας στον βωμό της χρηματοθηρίας. Το οικονομικό συμφέρον πρωταγωνιστεί…
Η θεατρική σκηνή, ως αυτοτελές σύμπαν και η θεώρησή του. Το κατώφλι εισόδου στη σκηνή, ως το μεγάλο βήμα από το ιδιωτικό στο δημόσιο. Το άλμα από το προσωπικό του…
Ο Αλέξανδρος Μουστάκας, είναι ένας σύγχρονος ζωγράφος του ψηφιακού μεταμοντέρνου νεοκλασικισμού (post-modern neoclassicism). Οι ζωγραφιές του είναι στοχαστικές, εμφορούμενες από μια αίσθηση απόκοσμης ηρεμίας, ενδοσκόπησης και εύθραυστης ισορροπίας. Ενσωματώνοντας συχνά…
Η συνάντησή μας στο εργαστήρι του Αχιλλέα Αϊβάζογλου, πραγματοποιήθηκε μια Τετάρτη, λίγο πριν βγει ο Οκτώβρης του 2024. Σ’ ένα εξοχικό στη Ραφήνα, που το έχει μετατρέψει σε εργαστήρι την…
Ο λάτρης των ταινιών του Ισπανού σκηνοθέτη ξαναβρίσκει στην τελευταία του ταινία - που αποτελεί προσαρμογή του μυθιστορήματος της Sigrid Nunez ‘’What Are You Going Through’’ και συνεχίζει την ‘’ώριμη’’…
Υπάρχουν ιστορίες «παντός καιρού» και αφηγήσεις που μας συναρπάζουν πάντα, γιατί άπτονται των βαθέων ψυχικών ρευμάτων που αλώνουν το Συλλογικό αλλά και κάθε Ατομικό Υποσυνείδητο. Τα θέματα σχέσεων δεν τελειώνουν…
Ποτέ δεν φανταζόμουνα πως θα βλέπαμε όλον τον Πούσκιν σε δύο περίπου ώρες, ατόφιο, εκσυγχρονισμένο, επίκαιρο, αθάνατο, απαράμιλλο, συγκινητικό σε μια «μπρεχτικού τύπου» παράσταση, όπου χωρίς αποστασιοποίηση τονίζεται επαρκώς, επαρκέστατα…
