Αλεξάνδρα Ζερβού: Η κίτρινη λάμψη στα μάτια της
- Είμαστε όλοι μαζί κι αυτή ασχολείται μόνο με το βιβλίο της. Ούτε που ακούει τι της λέω. Άρη, μάλωσέ την! Εν ανάγκη, τιμώρησέ την! -Μα, για όνομα του θεού,…
- Είμαστε όλοι μαζί κι αυτή ασχολείται μόνο με το βιβλίο της. Ούτε που ακούει τι της λέω. Άρη, μάλωσέ την! Εν ανάγκη, τιμώρησέ την! -Μα, για όνομα του θεού,…
Σκηνικό: Ένας δερμάτινος τριθέσιος καναπές, 2-3 καρέκλες, ένα τραπεζάκι με αποξηραμένα λουλούδια σε μεγάλο βάζο και κάποια περιοδικά ριγμένα πάνω του. Μια γυναίκα γύρω στα τριάντα πέντε, με μακριά καστανά…
Η χαράδρα, άμα τη δεις από ψηλά, είναι σα μια μαχαιριά μέσα στη γη· σαν πληγή που τρέχει μαύρο αίμα. Εκεί που στενεύει πολύ και τρέχει ο καταρράκτης, λίγο πριν…
Η βάπτιση του πρωτότοκου Έπρεπε να πάρει το ειδικό εργαλείο για τα λέπια. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να αγγίξει το ψάρι. Δεν ήταν μόνο η μυρωδιά που δεν ξεκολλούσε…
Η γιαγιά μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο νησί, όλη της η ζωή μια θάλασσα. Όταν πέθανε ο παππούς μου, άρχισε να μη θυμάται καλά. «Γεροντική άνοια» διέγνωσε ο γιατρός. Άρον…
ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ Τη δεκαετία του ΄80 έτυχε να ανακαλύψουμε μιαν απόμακρη παραλία, που χε παράξενη ενέργεια και ίσως γι αυτό ονομαζόταν: «Ανάληψη». Έγινε αυτή μια παραλία…
Η γιαγιά γύρισε πάλι Η γιαγιά ξαναγύρισε. Ασβεστωμένα κλαδιά τα χέρια της, βελόνες που στάζουν ρετσίνι τα φύλλα της. Είναι το δέντρο, μα τα κολορίζια της δεν ζουν πια…
Ο λογαριασμός Μπήκε στην Τράπεζα, δροσια κλιμαστιστικού , με την επιστολή ανά χείρας που του είχαν στείλει, ένας βαρύς λογαριασμός, κι ήθελε να ξεκαθαρίσει, προμήθεια, χρεωστικοί τόκοι, επιτόκιο υπερανάληψης,…
-Από ποιο δρόμο θέλεις να γυρίσουμε; -Από τον επάνω, από τη μεριά του δάσους. Να περάσουμε πίσω από το μπαρ. Δεν την μπορώ τη γκλαμουριά. -Όπως θέλεις. Πάμε, της λέω,…
Στεκόταν αμίλητος στην προκυμαία. Στο κεφάλι του σφυροκοπούσε η εντολή του Θεού να νουθετήσει τους αμαρτωλούς Νινευίτες. Δύο πλοιάρια περίμεναν στην προβλήτα, ένα για την πόλη Νινευή και ένα για…
Ο ΜΠΑΡΜΑΝ Αύγουστος είναι πάντα όταν η πόλη αδειάζει, το τσιμέντο βράζει, οι συναγερμοί βαράνε με τις ώρες και τα σκυλιά γαβγίζουν πίσω απ' τα κάγκελα, τεντώνοντας τις αλυσίδες…
Ομοίωμα Ήταν η εποχή που οι μεγάλοι αποκαλούσαν καρδιά του καλοκαιριού, εμείς όμως αδιαφορούσαμε αν το καλοκαίρι είχε καρδιά, πόδια ή κεφάλι, μας αρκούσε που είχε θάλασσα το πρωί και…