Κατερίνα Καράμπελα: Ο γιος της Γεωργίας
Ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά, και στάθηκε κάτω από τη μακρόστενη σκιά, ενός κυπαρισσιού. Τι διαφορετικό άγγιγμα, στο δέρμα, που έχει κάθε σκιά. Ο Γιώργης, ήταν όμορφος μα άβουλος. Και…
Ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά, και στάθηκε κάτω από τη μακρόστενη σκιά, ενός κυπαρισσιού. Τι διαφορετικό άγγιγμα, στο δέρμα, που έχει κάθε σκιά. Ο Γιώργης, ήταν όμορφος μα άβουλος. Και…
Θυμάσαι; Τα ματάκια σου γεμάτα απορία κοίταζαν τα πόδια εκείνων που πατούσαν το νοτισμένο χώμα από το πέρασμα μιας απογευματινής ανοιξιάτικης μπόρας. Κούνησες χαρούμενο την ουρά σου, ‘είμαι κι…
Είμαι η Φρίντα. Με φωνάζουν κουτσοφρίντα, αλλά τους γράφω! Για την ακρίβεια τους ζωγραφίζω. Στα μπατζάκια μου ό,τι κι ας πούνε... Εγώ, είμαι εγώ! Κι εδώ, δίπλα μου είναι η…
Ο Τάσος όρθιος μπροστά στο παράθυρο, κρατώντας ένα κρυστάλλινο ποτήρι, αγγίζει το πόδι της Φραγκίσκας με το δικό του. Μπλέκει το χέρι του στα μαλλιά της, χώνει το κεφάλι του…
Σε κάθε αλλαγή εποχής, κατά το ταξίδι των ρούχων από τα πάνω προς τα κάτω ντουλαπικά πατώματα κι από εμπρός προς τα πίσω, στα συρταρένια ... αχανή βάθη, που παλεύω,…
Στεκόταν εκεί, στο σταθμό του τραίνου και τον έβλεπε να μπαίνει στο πέμπτο βαγόνι , κρατώντας από το χέρι την άγνωστη γυναίκα, που καθόταν, πριν από λίγή ώρα, στο παγκάκι…
Κάθε πρωί έπαιρνε τηλέφωνο την ξαδέλφη της, την Ουρανία να την ξεματιάσει. Της μιλούσε ασταμάτητα κι εκείνη την άκουγε υπομονετικά χωρίς να λέει κουβέντα. -Άσε ρε Ουρανία, κάθε μέρα αυτό…
Έβγαζε μόνο φθόγγους, αλλά, μαζί με επιδέξιες κινήσεις, σου έδινε να καταλάβεις και με το παραπάνω, αυτό που ήθελε να πει. Αεικίνητη. Ποτέ δεν στεκόταν για πολύ ώρα στο ίδιο…
Δεν κάθισε ποτέ του σε καρέκλα Έριχνε στην πλάτη τα ψαθιά και τα φαρδιά πολύχρωμα τέλια, ουράνιο τόξο η πλάτη του. Άσπρα γένια, σαγιονάρες στα πόδια, δεν ξεχώριζες αν ήταν…
Η Ζόη ήταν σαγηνευτική πόρνη. Πρόσφερε το πάλλευκο κορμί της για κάθε χρήση. Σε ένα γεύμα δολοφονικής δικαιοσύνης. Και οι ουσίες έρρεαν σαν μύρο πάνω στη σάρκα της. Δεύτε φάγετε,…
Μεσημέριαζε και το μικρό αγόρι δεν είχε διάθεση να επιστρέψει στο σπίτι. Περιπλανιόταν στα στενά σοκάκια και διαρκώς απομακρυνόταν από τη γειτονιά. Βγήκε στο χωματόδρομο, που ανηφόριζε προς τα βόρεια…
Η Αθηνά, από την πρώτη στιγμή, είχε εντυπωσιαστεί με τον καθρέφτη που είχε φέρει η θεία της από την Αυστραλία. Στα παιδικά της μάτια , φάνταζε μαγικός. Είχε μια περίτεχνη…