Με σκυμμένους τους ώμους κατέβαινε το δρόμο προς το σπίτι της. Φορούσε στο κεφάλι ένα ψάθινο τρύπιο καπέλο για να προφυλαχτεί από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού. Στο ένα χέρι…

   Από παιδί μου άρεσαν τα δαχτυλίδια. Της μαμάς πρώτα. Όχι η βέρα, όχι. Της στένευε το δάχτυλο και το έκανε σαν λουκάνικο. Το άλλο, με το ρουμπίνι (μια κοτρόνα…

     Εκείνο το πρωί, την ώρα που πέρναγε από το διάδρομο για να μπει στην κουζίνα η Κλαίρη γλίστρησε και έπεσε με τη μούρη πάνω σ’ ένα βουνό από…

Απόγευμα Σαββάτου έξω από το πατρικό μου στέκομαι στο πεζοδρόμιο και φωνάζω.  - Μαμά, ήρθα που είσαι; Ήρθα να σε δω! Την βλέπω στη μπροστινή αυλή του σπιτιού σκυμμένη πάνω…

Απόκριση στα «Φυτά εξωτερικού χώρου» του Γιάννη Κονδυλόπουλου   Χρήσεις Το στόμα ρουφάει την σούπα, δαγκώνει με φροντισμένα δόντια την τροφή, την μασά, την κατεβάζει αργά. Μια μπουκιά αγκομαχεί στο…

Ο  Νικόλας   Φορούσε πάντα το ίδιο μπλε σακάκι, χειμώνα καλοκαίρι. Είχε συνέχεια τα χέρια στις τσέπες, περπατούσε με σκυμμένο το κεφάλι, λες και έψαχνε κάτι στο δρόμο. Μάλλον τη…

Ο πληγωμένος κόσμος   Ξύπνησε. Στον πληγωμένο του κόσμο, και όχι στην σφαίρα των ονείρων, που κάθε νύχτα επούλωνε -προσωρινά- τα τραύματα και καταπράυνε τον πόνο. Ξύπνησε, μέσα στην αλήθεια,…

ΦΥΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ   Τελικά, στη ζωή αυτή, σημασία δεν έχει ποιο φυτό θα φυτέψεις, αλλά ποιον γείτονα θα φυτέψει πλάι σου η μοίρα. Παράδειγμα: αν ο γείτονάς σου έχει,…

Το σπίτι της οδού Τυρνάβου 26     Όταν σκεφτόμαστε την Αθήνα σήμερα, έρχονται στο νου μας εικόνες μιας παρηκμασμένης μεγαλούπολης, σημαδεμένης από την ασχήμια που αποτυπώνεται σε τοίχους, δρόμους…

                                                           …

                                                           …

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΛΟΛΑ "Λόλα, να ένα μήλο. Να το γράψετε στο σπίτι τέσσερις φορές."   Σηκώνει με δισταγμό το χέρι. "Κυρία, δεν το κατάλαβα." Αισθάνεται το σούρσιμο απ' τα γέλια. Μετά, η…