Ζωή Κατσιαμπούρα: Αρτ

Χήρεψε σχετικά νέος. Έμεινε μόνος και κακομοίρης, να κουτσομαγειρεύει καμιά φορά, αλλά κυρίως να τρώει στην ταβέρνα-καφενείο  στο λιμανάκι, μαζί με άλλους καναδυό μαγκούφηδες ή περαστικούς  και μαζί με όλους…

0 Comments

Τάκης Γεράρδης: oι Μαύρες Τρύπες

 Πριν από καιρό κοιτώντας τη σύνθεση μιας κριτικής επιτροπής σε έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος παρατήρησα πως και τα πέντε μέλη ήταν γυναίκες. Χωρίς δεύτερη σκέψη και κουτοπόνηρα σκεπτόμενος, έγραψα τις…

0 Comments

Ειρήνη Ιωαννίδου: Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΜΑΣ Η ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΗΣ

Η γλώσσα ακουμπάει στον ουρανίσκο, δυο υγρά σύμφωνα, πλευρικά και παλλόμενα. Ένα λαίμαργο και ένα τραγανό -και το πιο ηχηρό φωνήεν- κολυμπούν μέσα στην στοματική του κοιλότητα. Κάποιες φορές της…

0 Comments

Χαρίκλεια Βασιλείου: Το δόλιο φετίχ

Μετά τις τελευταίες εκκαθαρίσεις από το σχέδιο δράσης Ξένιος Δίας οι μηχανές της εξουσίας κατέστειλαν όλες τις αντιστάσεις των στιγματισμένων, τοξικοεξαρτημένων, περιθωριακών, αστέγων, που κατέρρευσαν από τα «Ανθρωπιστικά» μέτρα της…

1 Comment