Ελένη Ε. Νανοπούλου: ένα αφήγημα
ΠΑΡΙΣΙ 13/4/2019 Πετάχτηκα από τον καναπέ αποφασισμένος να κουρευτώ, εντελώς, με την ψιλή. Δεν πάει άλλο. Χτες τρόμαξα που ένιωσα να σηκώνονται οι τρίχες μου από την αγωνία καθώς μετρούσα…
ΠΑΡΙΣΙ 13/4/2019 Πετάχτηκα από τον καναπέ αποφασισμένος να κουρευτώ, εντελώς, με την ψιλή. Δεν πάει άλλο. Χτες τρόμαξα που ένιωσα να σηκώνονται οι τρίχες μου από την αγωνία καθώς μετρούσα…
Πέμπτη απογευματινή Γύρισαν τσακισμένοι. Το βαπόρι κουνούσε όλο το βράδυ και το χάραμα εκμίσθωσαν μια άμαξα. Μετά από πολλές καθυστερήσεις, επιτέλους έφτασαν στο σπίτι τους. Κανείς δεν απάντησε στο…
ΕΝΑ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΠΟΖΑΡ Τέλη Ιουλίου και η ζέστη…
ΕΠΕΤΕΙΟΣ Ο Παναγιώτης κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη κι ετοιμάζεται. Αγγίζει δυο τρεις ρυτίδες στο μέτωπο, τις ισιώνει, ελέγχει αν τον βλέπει η Κατερίνα και βάζει λίγη από…
Άμορφη η πρώτη μου εικόνα. Ο γιατρός, βασισμένος στην πολυετή του εμπειρία, κρέμασε ένα πλαστικό ταμπελάκι στο κρεβάτι μου με την λέξη «Θήλυ». Οι γυναίκες τις οικογένειας, βασισμένες στην δική…
Μέσα στο εργαστήριο ξυπόλητες πάνω στα ξύλινα πατώματα κι ανασκουμπωμένες πέντε υφάντρες δουλεύουν ασταμάτητα. Στο πάτωμα ανάμεσα σε κλωστές και κουβάρια το αρκουδάκι της Βερονίκης. Η Βερονίκη είναι…
ΔΕΙΠΝΟ Έξω λυσσομανούσε ασυνήθιστος Μαρτιάτικος αέρας. Φόρεσε βιαστικά τη ρόμπα της, έριξε δυο χούφτες νερό στο πρόσωπο να φύγουν τα σημάδια που πρόδιναν τον ανήσυχο ύπνο της νύχτας. Καφές…
Μια μέρα ήρθε απρόσκλητο και κάθισε στο περβάζι μου ένα παράξενο ζώο που με ανθρώπινη λαλιά μου είπε «Καλημέρα». Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα δυο κόκκινα μάτια να με…
Η ΥΠΟΜΟΝΗ Είναι φυτό εσωτερικού χώρου. Ένας κάκτος χωρίς αγκάθια. Με φύλλα παχουλά και τρυφερό βλαστό χαίρεται τον ήλιο που περνάει από το παράθυρο, δεν αντέχει τους καύσωνες και την…
ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΘΟΣ Δεν μ΄αγαπάει πια. Δεν γυρνάει να με κοιτάξει εδώ και χρόνια. Σαν να μην υπάρχω. Σαν να μην είμαι δικό της. Ντρέπεται για μένα. Με θυμήθηκε…
ΤΑΞΙΔΙΑ Αράξαμε σ΄ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά Με κελαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήνανε στα χέρια Τη μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας. Μα δεν τελειώναν τα ταξίδια …
Η ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΑ Δεν με ένοιαξε και πολύ όταν εφαρμόστηκε επ’ αόριστο η καραντίνα. Θυμήθηκα την εποχή –χειμώνας ήταν και τότε- που με άφησε η γυναίκα μου και κλείστηκα…