Καθημερινές συνήθειες   Τα παιδιά σου θα φύγουν σε ταξίδι στον Άρη μη γνωρίζοντας ότι σ’ απολύουν την Πέμπτη. Οι γυναίκες των άλλων σε αφήνουν ν’ αγγίζεις τα διάστιχα μέρη…

 Για να σκοτώσεις ένα πουλί δεν θες πολλά Αρκεί μια πέτρα, μία ξέστοχη ματιά Αρκεί να μην σ’ αρέσουν τα φτερά Να μην αφήνεις το παιδί σου να πετά  …

Τι κι αν του είπα «Πρόσεξε  μην κατεβάσεις καμιά σημαία ρωμαϊκή!»  Δεν μ’ άκουσε. Στις μέρες μας καλά το λεν οι Κύπριοι: «Απ’ όν ακρώννεται γονιού παραγωνιάς τζοιμάται». Για να…

Ένιωθε από μέρες  Τη μικρή απόκλιση του άξονα Επέμενε   Όλα, σιγά σιγά Τελείως ανεπαίσθητα, Μετατοπίζονταν   Έγερνε έξω απ’ τη ζωή Κατά μια μοίρα Μια μόνο μοίρα Άτροπο.   Ένιωθε άρρωστος,…

Ασπρόμαυρα πλακάκια γυάλιζαν αυτάρεσκα, λουστραρισμένοι θώκοι κι υποπόδια. Και τα υποκείμενα  στη θέση τους, με τη σειρά,  σε στοίχιση και συμμετρία.   Κανόνες υψηλοί κι αρχές προς αποστήθιση, αλλά και…

Μέτρησα με τα δάχτυλα τις απουσίες. Απέμεινε ένας ήχος, δύο στεναγμοί. Η ζωή χωράει να περάσει ακόμα. Με θύμησες και μοιρολόγια, σε στέλνω στο καλό. Σαν τη μαύρη Κυριακή που…

Μέσα από την νύχτα, άρχισε αργά να φυτρώνει, μια ελαφριά σιωπή. Είναι αυτή η ώρα, η μαγικά λυπημένη, η ώρα που επεκτείνεται, από την  εξωτερική καρδιά, μέχρι τα αστέρια, που…