Τὴ θυμᾶστε καθόλου τὴ χάρτινη εἰκόνα στοῦ σχολείου τὸν πέτρινο τοῖχο; τὸ φεσάκι τὸ κόκκινο, τὰ μαλλιὰ τὰ λυμένα στοὺς ὤμους, τὰ γαλήνια ὁλόμαυρα μάτια ἁγίου ποὺ μὲ θλίψη κοιτοῦν…
Διαβάζω τον Ανδρέα Κάλβο με τη θέρμη και το δέος των πρώτων εκείνων επισκέψεων. Ούτε το «εναέριον σύγνεφον» με ενόχλησε ποτέ, ούτε η «ροδόπεπλος κόρη» ήχησε εντός μου παράφωνα. Κι…
επίκλησις Μπολιβάρ! Είσαι του Ρήγα Φεραίου παιδί, Του Αντωνίου Οικονόμου ‒που τόσο άδικα τον σφάξαν‒ και του Πασβαντζόγλου αδελφός. Τ’ όνειρο του μεγάλου Μαξιμιλιανού ντε Ρομπεσπιέρ ξαναζεί στο μέτωπό…
ΧΑΙΡΕ, Ω ΧΑΙΡΕ Ο Θωμάς έχει επηρεαστεί από την άνοιξη και δεν το κρύβει. Βγάζει το ποδήλατο από την αυλή του σπιτιού, ένα μικρό χωριατόσπιτο που νοικιάζει η οικογένεια…
ΣΤ’ ΑΓΡΙΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΙΑ Με τον ασπροχιονιά θα έρθω πάλι να δω τον κάμπο, τα ρουμάνια μου μα και τα χαμηλά του κόσμου ένστικτα που με ξεκλήρισαν πριν…
ΛΕΥΤΕΡΙΑ Όποιος διψά τη λευτεριά, στιγμή μη λησμονήσει: κάθε ανάβρα πλάτανος, για να φωλιάζει δράκος και να φυλάγει το νερό, σταγόνα μην του λείψει. Αν είσαι γέρος και σκιαχτείς,…
Στο σπίτι του Κόλια Απλά τράβηξαν το μάρμαρο. Έπειτα σιωπή, σαν όλα προς στιγμή να βουβάθηκαν. Ένας λυγμός και μετά το σύννεφο άφησε βροχή. Περπατούσαμε μόνοι. Η απόσταση από…
« ... Ἐκεῖ ὁ ρυθμὸς επέραστος καταβαίνων ... » Μνήμη Ἀνδρέα Κάλβου Ἀφίλητος ἀκόμα ὁ στίχος πῶς γυρεύει φλάμπουρο λαμπρός... «Ἑλλάς, ἡρώων μητέρα, φίλη, γλυκεῖα πατρίδα μου» γιὰ τοῦ…
14 Ιουνίου 1968 Σήμερα έκανα εισαγωγή στην κλινική Γαλάζιο Σπίτι για να υποβληθώ σε εγχείρηση. Παρ’ όλη την υποκρισία που υπάρχει σε ανάλογες περιπτώσεις, έχω επίγνωση ότι πρόκειται…
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ Μιλούσε για το όμορφο ταξίδι του, εκστατικός ακόμα με το φτερούγισμα των γλάρων και με το χάδι της όστριας στα μαλλιά στον ποιητή. Αυτός κρύβοντας το φρέσκο ακόμα…
Ημέρα Ποίησης Στα ίδια μνήματα πατάμε πάντοτε. Εκεί που ήταν το κεφάλι Απλώνουμε τραπεζομάντηλο Τα πόδια χρησιμοποιούμε Για προσκέφαλο. Στην κοιλιά Σέρνονται τα σκυλιά Των πόθων μας Ζητιανεύοντας Ένα…
