Ίνγκμαρ Μπέργκμαν: Στην οικογένειά μας είχαμε μια πλούσια θεία που μας έκανε καταπληκτικά χριστουγεννιάτικα δώρα. Την θεωρούσαμε τόσο δική μας που την περιλαμβάναμε ακόμα και στις προσευχές μας πριν κοιμηθούμε.…
Από τότε που τον πρωτογνώρισα μέχρι και σήμερα, πατημένα πια τα εξήντα, παραμένει ένας όμορφος και καλοστεκούμενος άντρας. Ψηλός, στεγνός, με καστανόξανθα μαλλιά, λίγο ασπρισμένα και πάντα με μακρύ μουστάκι.…
ΙΙ ΤΟ ΧΥΜΕΝΟ ΑΙΜΑ (απόσπασμα) Ανεβαίνει ο Ιγνάτιο Με το θάνατο στους ώμους Το ξημέρωμα ζητάει Και ξημέρωμα δεν έχει Τη μορφή του αποζητάει Και στο όνειρο θολώνει Το κορμί…
Στην οδό Σωκράτους, κοντά στο Δίπορτο, και στην Αρμοδίου και κυρίως στην Αθηνάς προς την Ομόνοια έχουν ανοίξει κάμποσα παλιατζίδικα. Πάω και χαζεύω, συχνά. Δεν είναι καθόλου αντικερί, με διαλεγμένα…
ΠΑΛΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ «ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές»[1] Στον Γιώργο Ζουγανέλη Τ’ αδέλφια σου παίρνουν Τηλέφωνο στον αριθμό σου Που εγώ απαντώ Οι…
Για λίγη αγάπη Φεύγει κι αυτή η μέρα στην απογευματινή κίνηση ξεθωριάζει για λίγη αγάπη που δεν φάνηκε ξοδεύτηκε στις οθόνες και τις αναμονές πάσης φύσεως κι έχει μια…
Θα μπω στο εορτολόγιο ως οσία - παρακαλώ και προκαλώ τους αρχιερείς- Ήδη σπαράσσομαι σε Τμήματα δημόσια, Στρέφω την παρειά για διπλό ράπισμα. Έχω μετανοήσει ειλικρινώς. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ…
Άτιτλο Με πόσο φως ξεπληρώνεται ο θάνατος; Με τι θάνατο εξαργυρώνεται τόσο φως; Ωδή στην ασπρόμαυρη φωτογραφία Άσπρο βαθύ, της λύπης που μας γέννησε Μαύρο, βαφή των ματιών μας…
Είμαι παιδιόθεν αφοσιωμένος στην τέχνη της γραφής. Μόλις έμαθα και τα 24 γράμματα, άρχισα αμέσως να γράφω λογοτεχνία, καθώς ήταν η μόνη μοναχική ενασχόληση που δεν ενοχλούσε κανέναν: ούτε έκανε…
Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΤΙ Άγγελε της χιονοθύελλας και των μπλακάουτ, ξέρεις τα βατόμουρα, εκείνα τα ρουμπίνια, στον πράσινο κήπο του παππού μου; Ann Sexton Αν ήθελα να υπάρχει παράδεισος -και μετά…
Στη γωνία μιας κάμαρης ήταν ακουμπισμένο ένα ξίφος. Η ανοιχτόχρωμη, χαλύβδινη επιφάνεια της λεπίδας του, στο άγγιγμα των αχτίνων του ήλιου, έβγαζε μια λάμψη κοκκινωπή. Περήφανο το ξίφος κοίταξε ολόγυρα.…
Το αμπέλι μας το είχε φυτέψει και αναστήσει ο παππούς, ο πατέρας της μητέρας μας. Δεν ήταν μεγάλο, ήτανε όμως πολύ καρπερό. Είχε διαφόρων ειδών κλήματα, ροδίτες, μοσχάτα, κέρινα κ.ά.…
