Φάνης Κωστόπουλος: Φθινοπωρινή βροχή
Λίγοι είναι οι άνθρωποι, αν δεν είμαι μόνο εγώ, που θεωρούν το φθινόπωρο ωραιότερη εποχή από την άνοιξη και το καλοκαίρι. Δε θέλω βέβαια να πω με…
Λίγοι είναι οι άνθρωποι, αν δεν είμαι μόνο εγώ, που θεωρούν το φθινόπωρο ωραιότερη εποχή από την άνοιξη και το καλοκαίρι. Δε θέλω βέβαια να πω με…
"Και με φως και με θάνατο", ακαταπαύστως. Αδιαλείπτως βαδίζουμε σε σπείρα ατέρμονος κοχλία. Χλομά, παγωμένα φεγγάρια φρουροί της νύχτας σε κήπους αγαπημένων, Ικέτες εκπλήρωσης παλιών και νέων προσδοκιών. Σ’…
Κοιτάζοντας γύρω αφουγκράσου το αναπάντητα δοσμένο, την ουτοπία σύλλαβε, αγγίζοντας των σωμάτων τα δελεαστικά αινίγματα. Στο λευκό περπάτα πισωβλέποντας την θάλασσα, πίνοντας του φεγγαριού τα κίτρα. Κι αν σ’ αποσπάσει…
Σου έφερα το δώρο μου ένα μικρό χαρακτικό πορτρέτο «Το κοριτσάκι που διαβάζει». Δεν το κρέμασες. Σε βλέπω συνεχώς μ’ έναν κανόνα ξύλινο να ευθυγραμμίζεις με στοργή στον τοίχο…
Ήταν το δίχως άλλο γεννημένος βασιλιάς. Με τις ρυτίδες μας αειθαλής και μέσα από τους φόβους μας αγέρωχος. Κι εμείς αιώνιοι ωτακουστές κάθε χρησμού του και θηρευτές του ασύλληπτου: έστω…
ΠΟΙΗΤΗΣ Ένα λεμόνι που απ’ το ακραίο πάθος γίνηκε κόκκινο, μα ελάχιστοι οι τολμηροί για να το κόψουν. (Πόσο μάλιστα να το δοκιμάσουν). Μια αλήθεια τόσο μεγάλη, που σαν κατάματα…
Βροχή Καλοκαιρινή βροχή, και του άνεμου φωνές Χόρευαν στο λιθόστρωτο Και σαν κλωστές γυαλιστερές, πλέκονταν στο ροδαλό ουρανό. Ο κεραυνός χτυπούσε κατακέφαλα Σα να ’πεφτε καρπούζι Και σταγόνες…
Τι ευχάριστο που ήταν να του κάνει κήρυγμα η γυναίκα που αγαπούσε! Τι ευχάριστο να ταπεινώνεται, να υποβιβάζεται ενώπιόν της! Τι θαυμάσιο που ήταν να του δίδονται ευκαιρίες έξοχες…
Από παλιά τον υποπτευόμουνα για μαγνητισμό. Ερωτικά βλέμματα και φιλικά χέρια απλώνονταν επάνω του απ’ όλες τις πλευρές. Οι γυναίκες ήθελαν να τον αγγίξουν, τάχα τυχαία. Και όταν πήγαινε από…
I Στο μνήμα τούτο κρυώνω αλλά μόνη στέκομαι κι εκλιπαρώ. Μοίρα είναι γραμμένη στη σιωπή να ζω. Σαν άλλη Πηνελόπη τον προσμένω τον Μενέλαο. Κουράστηκα να περιμένω. Δεν…
Πιπέρι στο στόμα! Αυτό έπρεπε να κάνω την ώρα που ροχάλιζες ευδαίμων δίπλα μου. Σηκώθηκα λοιπόν από το κρεβάτι μας και επέστρεψα κρατώντας το μύλο με τους μαύρους κόκκους. Με…
115-116 Πολλοί τε πόσιος καὶ βρώσιός εἰσιν ἑταῖροι, ἐν δὲ σπουδαίῳ πρήγματι παυρότεροι. Για το πιοτό και το φαΐ πολλοί οι σύντροφοι είναι, μα για τα σπουδαιότερα στα…