Στο σπίτι τους, κεντούσε στους χασέδες τις μνήμες, να παραμείνουν ευκρινείς. Έβαφε τα μαλλιά της μαύρα και τα ξερίζωνε, αν τέλειωνε το νήμα, μη διακοπεί το εργόχειρο και μείνουν χάσματα.…
Τρίτη, ώρα βραδινή· δεν ξέρω, ούτε μ’ ενδιαφέρει τι καιρό κάνει έξω· μέσα μου πνέουν ισχυροί άνεμοι, κι ας βρίσκομαι σε άδειο σχεδόν κι απάνεμο μπαράκι, με το ταβάνι φορτωμένο…
Βίαιο γδύσιμο Άγρια ξεντύνει ο βοριάς τις ακακίες βρέχει τα γυμνά κορμιά με το λάστιχο πεταμένες οι εσθήτες στην άσφαλτο πατιούνται από παπούτσια και pirelli σκουπίδι μεταφέρεται το μέλλον…
Μέρες που είναι Γαβγίζει ο θάνατος γυρίζοντας γύρω από τον ίσκιο μου απλώνει η νύχτα τα φτερά της φαινόμενο η ψυχή που σπαρταράει . Ο τρίτος νόμος της θερμοδυναμικής…
Για έναν χρόνο ακόμη… Δε φορέσαν την αγάπη κατάσαρκα σαν χιτώνα του Νέσσου. Δεν ευλογήθηκαν όπως την πρώτη φορά που αγγίξαν της μητέρας το στήθος. Δε δίψασαν τη…
Η Γέννηση Βγαίνω την νύχτα διψώντας Δεν έχω μάτια σχεδόν πουθενά Σέρνομαι με τις στρεβλωμένες ρίζες μου Πάνω απ’ το χώμα. Κρατάω άλιωτο Μόνο το ερωτικό μου στόμα με…
Υπάρχουν άνθρωποι που εμφανίζονται στο βίο μας με συγκεκριμένη αποστολή. Ας πάρουμε για παράδειγμα την ξαδέρφη την Ζήνα. Δεν πιστεύω! Είμαι όμως πεπεισμένος, πως Κάποιος την έχει διορίσει στον τομέα…
Πεδίον του Άρεως όταν παγώνει το πεδίο του Άρεως παχιές αρκούδες πατάνε τα πόδια σου ευθύνονται για το αδιέξοδο της λεωφόρου και το καταχείμωνο Χίλτον σε δεκαπέντε λεπτά περνάς φευγαλέα…
![Read more about the article Καταλανική ποίηση του 20ού αιώνα: Miquel Martí i Pol: Το τέλος του κόσμου [La fi del món] Μετάφραση από τα καταλανικά: Θεοδόσης Κοντάκης](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2022/08/download-2.jpg)
Το τέλος του κόσμου θα ξεκινήσει ένα καλοκαίρι μόλις φτάσουνε οι πρώτες οι κοπέλες με τα μικρά στηθάκια και τα μακριά μπούτια, και τ’ αγόρια τα γαλανομάτικα, τα ξανθομάλλικα κι…
Ξεχάστηκα!. . . ΄Ωρα δώδεκα το μεσημέρι. . . Εδώ που πίνω τον καφέ μου αργά γουλιά γουλιά το ηδύποτο της περισυλλογής Του καφενείου οι καρέκλες γύρω μου άδειασαν έτσι…
Το πνεύμα που καθορίζει αυτήν την στιγμή του χρόνου αναπόφευκτα μαραζώνει – και, ολοκληρωτικά τεταμένο, ποθεί αυτόν τον μαρασμό. Ο μύθος και η πιθανότητα του μύθου διαλύονται: παραμένει μόνο ένα…
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΗΝΥΜΑ Ο φίλος του, ο Παύλος, λίγες μέρες πριν είχε αφήσει τα εγκόσμια. Δεν είχε προλάβει να ζήσει τα πρώτα χρόνια της σύνταξης, των γαλήνιων γηρατειών…
