Ήταν το δίχως άλλο γεννημένος βασιλιάς. Με τις ρυτίδες μας αειθαλής και μέσα από τους φόβους μας αγέρωχος. Κι εμείς αιώνιοι ωτακουστές κάθε χρησμού του και θηρευτές του ασύλληπτου: έστω…
ΠΟΙΗΤΗΣ Ένα λεμόνι που απ’ το ακραίο πάθος γίνηκε κόκκινο, μα ελάχιστοι οι τολμηροί για να το κόψουν. (Πόσο μάλιστα να το δοκιμάσουν). Μια αλήθεια τόσο μεγάλη, που σαν κατάματα…
I Στο μνήμα τούτο κρυώνω αλλά μόνη στέκομαι κι εκλιπαρώ. Μοίρα είναι γραμμένη στη σιωπή να ζω. Σαν άλλη Πηνελόπη τον προσμένω τον Μενέλαο. Κουράστηκα να περιμένω. Δεν…
ΑΓΡΥΠΝΙΑ Πάντα τη νύχτα, η ανάσα του σπιτιού γλυκαίνει, γίνεται απόκοσμη σαν μουσική σιωπή. Το ξημέρωμα, ανακαλύπτεις πούπουλα στη σκάλα, τη γούβα απ’ τον αγκώνα του στο μαξιλάρι κι…
10 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ Το σήμερα σηματοδοτεί την λήξη του πολέμου, Βιολιά ηχούν πίσω από τα όρη, Ασκείς ελαφρώς πίεση στα χέρια μου, Καλός οιωνός για την άνοιξη. Κι…
Συγγνώμη Τα δυο παιδιά ξεκίνησαν να παίξουνε στο δρόμο. Κανένας μας δε πρόσεξε τις φλόγες στα μαλλιά τους, ούτε τα φύκια που έκρυψαν το φως από τα μάτια. Τα δυο…
(…) Τις προάλλες, κι ενώ είχε αρχίσει το πένθος για τον πρόωρο θάνατό του να ηρεμεί, ήρθε στον ύπνο μου βαθιά / ο ίσκιος του καναρινιού και μου μιλούσε: «Αχ,…
Το σ’ αγαπώ από το Α ως το Ω Ήρθες και όλα πια ταιριάζουν λες κι είχαν γίνει απ’ την αρχή για κάποιο λόγο κι η πόλη αυτή είχε χτιστεί…
Καθημερινές συνήθειες Τα παιδιά σου θα φύγουν σε ταξίδι στον Άρη μη γνωρίζοντας ότι σ’ απολύουν την Πέμπτη. Οι γυναίκες των άλλων σε αφήνουν ν’ αγγίζεις τα διάστιχα μέρη…
Για να σκοτώσεις ένα πουλί δεν θες πολλά Αρκεί μια πέτρα, μία ξέστοχη ματιά Αρκεί να μην σ’ αρέσουν τα φτερά Να μην αφήνεις το παιδί σου να πετά …
Τι κι αν του είπα «Πρόσεξε μην κατεβάσεις καμιά σημαία ρωμαϊκή!» Δεν μ’ άκουσε. Στις μέρες μας καλά το λεν οι Κύπριοι: «Απ’ όν ακρώννεται γονιού παραγωνιάς τζοιμάται». Για να…
Ένιωθε από μέρες Τη μικρή απόκλιση του άξονα Επέμενε Όλα, σιγά σιγά Τελείως ανεπαίσθητα, Μετατοπίζονταν Έγερνε έξω απ’ τη ζωή Κατά μια μοίρα Μια μόνο μοίρα Άτροπο. Ένιωθε άρρωστος,…
