Παιδικές συνήθειες Οι φίλοι μας χαθήκαν σε κάτι μακρινές αναμνήσεις Τα ποιήματά μας ξεχάστηκαν σε κάποιο συρτάρι Οι νύχτες μας μεγάλωσαν Οι αναπνοές μας λιγόστεψαν Τα όνειρά μας ξεθωριασμένα γράμματα…
Μεταξύ Φυσικών Δυνάμεων Ανάμεσα σε μια μελέτη Θανάτου και μια μελέτη Έρωτα διαλέγω την πρώτη. Οι ασκούμενες δυνάμεις είναι πλέον γνώριμες. Η διάρκεια και στις δύο άγνωστη ωστόσο, το προσδόκιμο…
ενδοσκόπηση η βεβαιότητά μου αγνοεί ότι στερεί και στερείται — άσφαλτος νοτισμένη, την περπατώ και ολισθαίνω στην ευδαιμονία. η άγνοιά μου σφαίρα περιστρεφόμενη στον άμβωνά της σκοτώνει ό,τι ολισθαίνει…
ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ Τέλος, θα σηκωθούν τα τριαντάφυλλα να μας πυρπολήσουν. Αυτή θα ‘ναι η συντέλεια του κόσμου, τα τριαντάφυλλα. Δεν ήρθαν τελικά τα τριαντάφυλλα να μας πυρπολήσουν παρέμειναν ωχρές…
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΩ Δὲν θέλω νὰ φιλοσοφῶ μέσα στὸ ποίημα Ἀλλὰ μονάχα νὰ αἰσθητοποιῶ τὸν κόσμο Γιὰ πράγματα ποὺ ἀπὸ τὴν φύση τους εἶναι ἁπλὰ Κι οἱ σκέψεις μας…
Τ’ ανύπαρκτου χρόνου τα υπαρκτά Αγρυπνώ με ήχους σιωπής στη νύχτα του αμετακίνητου χρόνου. Ροή νερών απόμακρου ποταμού εκεί και του ρολογιού της πόλης ψηλά στο λόφο που, βαριεστημένο,…
Όλα τα δέντρα φορτωμένα φύλλα Ανεπίδοτα μηνύματα Όλες οι πέτρες με ιερογλυφικά Αρχαίες υποθήκες, αμετάφραστες Οι νύχτες όλες οιωνοί Της Νύχτας, ανερμήνευτοι Πουλί με νεύμα αδιόρατο χαράζει τα…
ο χουχουριστής Είναι τα ταξίδια ένας τόπος κι ένας άλλος τόπος, ο τόπος που φτάνουμε, λέω, κι έχω στο νου μου την ψυχή της, έτσι που αγωνίζεται να σκίσει τη…
εντύπωση ενώ ανατέλλει ο ήλιος στον Claude Monet Ο πρόπαππος μου Ονορέ, μέγας μες στο Παρίσι τεχνοκρίτης, τη ζήση του ανάλωσε κι όλη την αυθεντία ενάντια κάποιων Μονέ Σεζάν…
15.30 μ.μ Αυτή η Σκιά πάνω από την Κλίνη δεν είναι παρά του Ακάλεστου ανάποδη κρέμεται Νυχτερίδα και προσβλέπει σε Κατάληψη Ψυχής δεινό Οπωροφάγο Σαν Νυχτοπούλι κοιμάται στο γείσο του…
Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ Μοβ λουλουδάκι σ' αρχαίας πέτρας ρωγμή άδει το έαρ ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ ΑΝΟΙΞΗ Αθανασίας άνθη…
ΚΑΠΝΟΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ «...όλα του σώματος ποταμός και της ψυχής όνειρο και καπνός» ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ Το θάνατό του ζει καθένας μοναχός του μοιράζοντας τις φλέβες του μισές στη θάλασσα…
