ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΗΣ ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ Ξυπόλυτοι με το λιτό πορτοκαλί ένδυμά τους τα ξακουστά Ανάκτορα με σεβασμό διασχίζουν, μέσα στο πλήθος χάνονται μα όμως ξεχωρίζουν δίπλα στις όχθες του Μεκόνγκ…
Γυναίκα από σίδερα. Δεν ήμουν πάντα σίδερα. Κάποτε ήμουν φωνή, φωνή γυναίκας που θυμόταν. Τώρα, σιωπή. Ο ήλιος δεν ανατέλλει πια. Είδα σώματα να αφήνουν πίσω…
![Read more about the article Μιχάλης Κατσιγιάννης: Ούτως ή άλλως[1]](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2025/06/1b7f00a3621e8bcb87a8f69d18d2a7ad.jpg)
Εδώ, εκεί Παντού και πάντα Ήταν ο ποιητής Συχνά απαλός Αδιάθετος Απλός Είναι ο ποιητής. Στο όριο της διάλυσης Της εξακρίβωσης Στέκει στο σύνορο Ο ποιητής Με τρόπο τέτοιο…
Κατά ριπάς Σαν ό,τι πιο φυσικό Ξάφνου μίλησε για «οπλοβαστό» Τι είναι αυτό; Άφησα κάτω το μολύβι Ανασήκωσα το σκυμμένο στα αποδεικτικά κεφάλι μου Η συσχέτιση εγγράφων μπορούσε να περιμένει…
Ανέβηκα στον Όλυμπο με τον ανελκυστήρα. Στοά Αθανάτων στάθηκε× θνητός εγώ και μπήκα, Όπως ο Δάντης κάποτε στης κόλασης τα ερέβη. Ώρα ευωχίας ήτανε× θεοί, θεές…
μη με ρωτήσεις γιατί τάχα τέτοιο ξαφνικό δεν μού απόμεινε άγγελος να πέμψω ύστερα ούτε τα γιατί επιβιώσαν αποκαΐδια μαύρα του σωρού άσαρκα δαχτυλίδια του καπνού σα να μη…
Το μάθημα της Ιστορίας Την Ιστορία την ξαναέγραφες για τα παιδιά που όλο βυθίζονταν στα κινητά τους. Πιο ρόδινη, μη φοβηθούν, συντομευμένη κι έγχρωμη, να μη βαριούνται. Την εικονογραφούσες…
Άυλα Κι έμεινε εκεί, με το βουνό στην πλάτη, παλιό βουνό, λευκό βουνό, γαλήνιος μες στη φωτογραφία. Μοιάζει να πάγωσε η στιγμή, λίγο μετά ή λίγο πριν, δεν…
112 (αριθμός εκτάκτου ανάγκης) ή Σημεία των καιρών Εκκενώστε τον συναισθηματικό σας κόσμο. Ενστερνισθείτε την, απολυταρχικώς επιβεβλημένη, πρέπουσα κατεύθυνση και προχωρήστε. Μην παραστρατήσετε, θα τιμωρηθείτε. Κάψτε τα όνειρα κι…
(Μπορχεσιανές συναντήσεις ΙΙ) Ο Αλόνσο Κιχάνο προτού Δον Κιχώτης να γίνει ήταν ο Αλόνσο Κιχάνο. Στο τέλος της ζωής του, Αλόνσο Κιχάνο ξανάγινε. Παντοτινό κανένα όνειρο δεν…
Διπλανοί Κι αυτός που δίπλα μου σωπαίνει, συνωμοτώντας με συνήθειες κι εμμονές, κι εκείνος που ωρύεται πιο πέρα, διαβάλλοντας αρετές και μαρτυρίες, ξέρουμε πως είμαστε διπλανοί στο ίδιο ψέμα, ανύποπτοι σε ελεγχόμενα…
I Πιάτσα Λορέτο, Μιλάνο, 29 Οκτωβρίου 1945 ΑΝΑΠΟΔΑ* […] la Clara a Milano ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ Ναι, αυτός εδώ στη μέση είσαι εσύ, Αντρέα κι εκείνη…
