«Forget Me Not» Το boudoir της κρεβατοκάμαρας με τον μεγάλο καθρέφτη έχει τη δική του αδευτέρωτη μυρωδιά. Πόσο γεμάτο στέκεται με αντικείμενα από πεπερασμένες εποχές μαζί και κάποιες στριμωγμένες…
ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΜΠΑΓΙΟΝ* Η τροπική βροχή πάλι σιμώνει τα πέτρινα γλυπτά να ντύσει που με φροντίδα έχουν στολίσει των Χμερ οι περασμένοι χρόνοι. Κι εσύ ξοδεύεις τη ζωή σου…
Τοκό-(φοβό)-γλυφία Πέθανα στη γέννα για τη γέννηση. Επιβιώνω μετά λαθρεμπορίας κλέβοντας με το στόμα μου ανάσες νεογνού. Κλειδαμπαρωμένη η αίθουσα τοκετών, θολή ανάμνηση η λόχειος προσδοκία και η αγωνία της…
Το ιερό και το βέβηλο Η νόρμα στηρίζεται στην υπέρβαση η απαγόρευση ζει από την αμφιβολία η τιμωρία συνειδητοποιεί τον κανόνα το ιερό ενδυναμώνεται από τη σάτιρα το βδέλυγμα…
Δεν είναι ότι απέχεις. Φαίνεται να είσαι εδώ, αλλά, δεν είσαι. Πέπλο θολό τυλίγει τη μορφή σου και μες στην αδιανόητη θαλπωρή απ’το μετα-μοντέρνο κουκούλι που έχεις φτιάξει οι ερμηνείες…
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΖΩΓΡΑΦΟΣ Μίλτος Σαχτούρης Νέος σύχναζε στην Κυψέλη εκεί τον συναντούσανε συχνά, όταν καθότανε στου <<Φλόκα>> για να γράψει χρωματισμένα…
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ Τα παιδιά μου μεγαλώνουν με μελάνι Σπασμένοι γίνονται καθρέφτες και ματώνουν Τα ρόδα μου με δάκρυα Έχουν αγκάθια αιχμηρά που αγκυλώνουν Στον ύπνο αν μ’ ακούσεις…
Γάλα και κραυγή. Στο στόμα του, το βρέφος μου κλειδώνει τη γυναίκα. Θηλάζω την κραυγή μου, όχι το παιδί. Στις ρώγες μου πλέον μόνο γάλα, όχι πόθος.…
Ι Νύχτα δαιμόνισσα κόρη του Χάους Κυλάς ψηλά στον ουρανό βαρέλια πίσσα Και στάζει ασταμάτητα κατράμι μαύρο του πολέμου Πάνω στα πρόσωπα και μέσα στις ψυχές μας ΙΙ Νύχτα…
Των παιδιών... Αυτό, αυτό με τις πρώτες πρωινές ειδήσεις Που αραδιάζουν πτώματα παιδιών ονείρων και σαπισμένων θριάμβων είναι που δεν χωράει πια στο μυαλό Κοιτάζω στο κενό προσδοκώντας κάτι απ'…
Σκόνη Μέσα στη σκόνη τα φύλλα χορεύουν στον ρυθμό του ανέμου. Σκιά τους και γω ακολουθώ τον ρυθμό μιας ανάσας. Δεν θυμάμαι πώς είναι ν’αναπνέω μόνος. Προμηθέας…
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Τίποτα σε άνθιση. Στον τόπο σου επιστρέφεις. Στης σιωπής το πηγάδι. Χωρίς τη φωνή σου που μύριζε Ανάσταση. Χωρίς το θαλασσινό αστέρι. Χωρίς μια πέτρα να βλασταίνει. Χωρίς το…
