Άντρες με κόκκινο κραγιόν Άντρες με κόκκινο κραγιόν φωτιά στο Άμστερνταμ που ονειρεύτηκα, περίγραμμα κόκκινο που σβήνει στην τεθλασμένη των χειλιών σου να γίνει σώμα ένα, με τα εκατομμύρια…
Πυγολαμπίδες στο Σπίτι των Πνευμάτων δεν είμαι μόνος β' Ψιχάλες πέφτουν ο μυγοχάφτης πετά χάνεται στο κλονγκ …
Φωτερά νερά Λαμπερά σκοτάδια Χέλια ηλεκτροφόρα Ψωμί μουλιασμένο Αλαλάζοντα κύμβαλα Πεπατημένα σύμβολα Περπατημένα δρολάπια Σαχλές μουσικές Αδιέξοδες συμβουλές Ανέξοδες χειροπρακτικές Συνηθισμένοι διέξοδοι Συγχωρεμένα έξοδα, Περιπόθητα αμαρτήματα Απόρθητα κρίματα, Αδιάβαστα κείμενα,…
TΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ Bαθιά γαλάζια νερά, και μπλε και υποπράσινα, κι εκεί που κοσμοχαλασιά λευκός αφρός τινάζεται στον ουρανό σκούρος βράχος αγκαθωτός αιωρείται, βαρύς και σκεπτικός, φορτωμένος…
Γκαραντί «Να κρατάς πάντοτε σημειώσεις» -μου ʾχε πει πέρυσι ο Γρηγόρης- για όσα έχεις κατά νου να κάνεις». Τον άκουσα κανα δυο φορές από τότε και πράγματι είχε αποτέλεσμα: Ό,τι…
Ανάκεια Καταμεσήμερο τραβάω τις βαριές κουρτίνες Θέλω στην ιερότητα του σκοταδιού να σε μεταλάβω Ματόκλαδα βαριά, κουρασμένος λύκος Στο καφενείο ψιλοβρέχει την φωνή του Καζαντζίδη Η Άννα πίσω από τον…
Στο κατώφλι Με ένα πόδι ήδη στο κενό το μάτι χάνεται στην άπλα με ένα βήμα το σπίτι φεύγει και ο χρόνος αποκτά φτερά εισπνέω αέρα το παρελθόν και…
ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ Ξυπόλητα πρωινά, μέρες γυμνές και χρόνοι δικασμένοι, ασπούδαστα χορικά και κομμοί μιας τραγωδίας ελέους, σε μια κρυφή χορεία ενοχών μ’ ανέστιες ευθύνες. Κι εμείς αγύρτες των ηθών…
Και όμως ξαφνικά συχνά μου έρχεται στο νου εδώ στην όμορφη Πατάγια * μεσ ' στη φρενίτιδα της…
στην Anne Kelly που είναι πάντα εδώ το παλιό κέλτικο τραγούδι ω ω ω... σαν τζίνι από το μπουκάλι ξεπηδάει με άρπες φλάουτα βιολιά και κονσερτίνες για έναν…
Στην πλαζ Κι ο χρόνος γλύπτης του χρόνου παράφορος Οδυσσέας Ελύτης, Η Μαρίνα των βράχων «Προσανατολισμοί», 1941 Σώματα ατάκτως στην άμμο ερριμμένα Πεταμένα λεφτά στην ομορφιά. Τι βλέπουν άραγε…
Μὲ σχισμένο τὸ τζὶν ἡ καλλίκνημος βουτᾶ τὸ πατουσάκι στὴ θάλασσα ποὺ ἀφρογελᾶ πασπαλίζοντας ἁλισάχνη τὴν κόμη της, καὶ πέρα ἀπ’ τὸν καιρὸ βοοῦν ἀκόμη τὰ ἑφτὰ γένη τῶν Ἀβάρων…
