Χρήστος Αντωνίου: 5 ποιήματα
ΟΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ Ο δρόμος τους συχνά περνάει από το σπίτι της επανάληψης. Χτυπούνε την πόρτα της να πούνε δήθεν μια καλημέρα. «Θα φύγουμε», λένε, «είμαστε βιαστικές». Αλλά με διάφορες…
ΟΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ Ο δρόμος τους συχνά περνάει από το σπίτι της επανάληψης. Χτυπούνε την πόρτα της να πούνε δήθεν μια καλημέρα. «Θα φύγουμε», λένε, «είμαστε βιαστικές». Αλλά με διάφορες…
Ο ύπνος (Σε λίγο, συντελείται ο ύπνος. Μίμηση πράξης σπουδαίας και τελείας. Ο λεπτουργός αποσυνδέεται. Μηχανικά. Πρώτα απ’ την όραση και τις εικόνες. Μετά, από την ακοή κι όλες…
(Σχόλια για μια παράξενη διαμονή σ’ έναν παράξενο κόσμο όπου συμβαίνουν παράξενα πράγματα) 19 Kάποιες περισπωμένες στο βυθό· άνω τελείες όταν νυχτώσει. * Το σώμα ξέρει…
Λαντάνα Γεράνια Βουκαμβίλια Γερανοί Ανεμώνες Κυκλάμινα Παπαρούνες Τουλίπες Λεβάντα Λέβητας Τσιμινιέρα Τζάκι Καπναγωγός αεραγωγός Εισπνοή εκπνοή Μαντάρα.... Παράδεισος επί γης Κόρη στο παράθυρο Ειρήνη Φώς Τραγούδι γαλήνη Χορός...…
Ο χαρταετός έλαμπε, καρφωμένος στον ουρανό. Τα χρώματά του – κόκκινα, μπλε, κίτρινα, πράσινα, με κυρίαρχο το μωβ – έσμιγαν με το φως του ήλιου, ζωγραφίζοντας τον ουρανό σαν ουράνιο…
ΜΕΓΑΛΩΝΩ Μεγαλώνω με τοίχους μουχλιασμένους γύρω από την ψυχή μου. Μεγαλώνω σ’ ένα κόσμο που φθίνει σιγά - σιγά. Δε ζητώ επιβεβαίωση πράξεων και γεγονότων. Μόνο τη γαλήνη της…
Στο επόμενο καρέ Πέφτει η ασφάλεια, σπάει το σπίτι με τον θάνατο Καταμεσής του δείπνου, άηχα Θα συντριβούν οι τοίχοι. Τα μαύρα, τα ληθαργικά τετράποδα της σάλας Χρόνια…
Metazoë Σημείωμα για τις αθόρυβες συνέχειες του ανθρώπου Δεν υπάρχει “μετά”. Υπάρχει μόνο ένα απαλό ξεχείλισμα του πριν, ένα μικρό κύμα που δεν κουράστηκε να επιστρέφει. Ο άνθρωπος δεν…
Οικονομία Αέρισα τα δωμάτια του μυαλού μου Φώναξα τον παλιατζή να πάρει τα άχρηστα Τα σκουπίδια μόνος μου πέταξα Στη λογοτεχνική ανακύκλωση. Έτσι όταν χτυπήσει την πόρτα η…
Στο τραπέζι έμεινε μόνο ένα ποτήρι Να στάζει χρόνο Το δικό μου είναι ή το δικό σου; Δεν τα ξεχωρίζω Πήρες μαζί σου το χαμένο ποτήρι; Άλλο πάλι και τούτο!…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΖΗΝΑ ΣΤΑ ΜΕΘΑΝΑ Μια ευωδιά ξεχωριστή πλανιέται στον αγέρα τα πεύκα με μια λιγοστή υπόκλιση την μέρα γνέφουνε προς την θάλασσα μ' ένα δικό τους τρόπο η ξακουστή…