Στο επόμενο καρέ Πέφτει η ασφάλεια, σπάει το σπίτι με τον θάνατο   Καταμεσής του δείπνου, άηχα Θα συντριβούν οι τοίχοι.   Τα μαύρα, τα ληθαργικά τετράποδα της σάλας Χρόνια…

Οικονομία     Αέρισα τα δωμάτια του μυαλού μου Φώναξα τον παλιατζή να πάρει τα άχρηστα Τα σκουπίδια μόνος μου πέταξα Στη λογοτεχνική ανακύκλωση. Έτσι όταν χτυπήσει την πόρτα η…

Στο τραπέζι έμεινε μόνο ένα ποτήρι Να στάζει χρόνο Το δικό μου είναι ή το δικό σου; Δεν τα ξεχωρίζω Πήρες μαζί σου το χαμένο ποτήρι; Άλλο πάλι και τούτο!…

Τα στάδια   Ι Όνειρα, πλάσματα δυνατοτήτων Στεναχώριες, σκιές ανύπαρκτες Πόσο όμορφα είναι όλα πριν ξεκινήσουν;   Σε αυτό το σημείο πρέπει να επιστρέψω Τότε που με ρώτησες τι θέλω…

ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΟΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ   Ξεχάστηκα απροστάτευτο κι ανέμελο παιδί, στις στράτες τ’ ουρανού, στου ήλιου τα αλώνια κείθε του φεγγαριού, των αστεριών πιο δώθε παίζοντας με τα όνειρα και τη ζωή…

Κανείς δεν ρώτησε, ποτέ, πώς ένιωθε εκείνη. Αν θυμόταν, αν φοβόταν, αν ένιωσε ή αν πόθησε κάτι αν αλήθεια ήθελε εξόριστη ν’ απηχεί τον κεραυνό κλειστή σαν στρείδι κι ανοικτή…