Tα βράδια τα δέντρα τραγουδούν. Mε τόσο φως έχουν μεθύσει. Kαι γίνονται τα κλαδιά φτερά και όλο ψηλώνουν σαν τους ίσκιους να δουν εκείνη την τραγωδία: πίσω απ’ το βουνό…
Αυτές τις μέρες θυμάσαι τις σταυρώσεις της Αππίας και τις εφτά του Βερολίνου κι άλλες πολλές. Αυτές τις μέρες μαθαίνεις για μέρη θεοβάδιστα, Κρανίου τόπους, τάφους ομαδικούς παιδιών. Και πώς…
Ήρθε μία βροχή, θεία βροχή. —Ησύχασε πια, μου ψιθύρισε, κοιμήσου! Κι εγώ κοιμήθηκα· και ύστερα, ξύπνησα σ' άλλον ουρανό, χαρούμενο. —Αναστήθηκε ο Εσταυρωμένος; ρώτησα. —Αιώνες πριν, μου απάντησαν. —Και πού…
ΕΡΗΜΟΥ ΣΚΟΝΗ Πολιτισμένη σκόνη Από τη Σαχάρα Έβαψε τη δύση Πορτοκαλοχρυσοκόκκινη Θαμπή Με μια νοσταλγική γυαλάδα Προνεωτερικής Προβιομηχανικής Προβιοτικής Ηφαιστειακής εποχής Ερεσιχθόνων ερώτων… Και το πνεύμα τώρα ασφυκτιά Με…
Σε τόπο άγνωστο τώρα πορεύομαι Τοπίο ηφαιστειακής ερήμωσης στεγνό Γυαλιστερές παπαρούνες και άλλα κόκκινα Υποδύονται Άνοιξη -μα Άνοιξη δεν είναι, καθώς Σιδερένιοι βραχίονες ξεφυτρώνουν γύρω μου Βρόγχος στο λαιμό και …
Η μεγάλη σιωπή Ως τιμημένη άσκηση Μια λέξη όμως κάποτε αρκεί για να φτάσει το μαχαίρι στη στέρφα γη ή να γυαλίσει ένα τζάμι θαμπό στα πηγάδια της άμμου Μια…
Η κόψη του νερού Σταθήκαμε στου ποταμιού την κόψη, από τη μια μεριά εγώ, εσύ από την άλλη, κάτι έλεγες, κάτι έλεγα, τίποτα δεν ακούγαμε, ανέβαινε το νερό,…
Η πράσινη σιωπή Όταν διαβάσεις αυτό το ποίημα, εγώ θα λείπω. Μην πάει ο νους σου στο κακό, χειρότερο απ' ό,τι μου 'λαχε δεν θα συμβεί. Ίσως να κολυμπώ…
Καθόμουνα στα σκοτεινά Ήσυχος επιτέλους Χωρίς τα βάρη της ζωής Μήτε και τις χαρές της. Και κει που αναπαυόμουνα Στα τρυφερά σκοτάδια Αίφνης φωνή ακούγεται Φωνή που με φωνάζει -Λάζαρε…
ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ Θέλω ν' αλλάξω όλους τους καθρέφτες μου. Έχουν γεράσει. ΕΓΓΥΗΣΗ Έψαχνα κάποιον να πεθάνουμε μαζί. Πήρα καθρέφτη. ΙΑΒΕΡΗΣ Λίγο πριν φύγω συνέλαβα τον δράστη. Στον καθρέφτη μου. ΚΟΜΜΑΤΙΑ…
ΓΝΩΜΙΚΟ «Κάτοπτρον είδους, χαλκός εστίν...» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αφού στίλβωναν τον χαλκό και βλέπανε τη φάτσα τους. «...οίνος δε, νου.», συνέχιζαν στο ίδιο γνωμικό διότι με το κρασί,…
Φυγή Αρκεί να 'ναι η στεριά μακριά και να περνάς τα βράδια φάρος που αναβοσβήνει κι όταν ξανοίγομαι βαθιά να μη μ' αφήνεις να χαθώ στα σκοτεινά περάσματα Αρκεί…
