Εαρινή ισημερία. Στα δικά σου γενέθλια άλλαξε η ώρα. Δυαδική αυταπάτη σε καιρό και συναίσθημα. Με υπόγεια λαλιά καυχιέται ο Μάρτης, "συνήθως επίορκος είμαι, μπέσα δεν έχω". Κι εσύ γεννημένος…
ΑΣΤΟΧΙΑ ΥΛΙΚΟΥ Παρόντες όλοι στις μνημειακές εργολαβίες της ιστορίας… Δεν πρέπει να ήταν ψευδαίσθηση• μαζί χτίσαμε τον Παρθενώνα, ανοίξαμε το οπαίο στο Πάνθεον της Ρώμης, στεκόμασταν μετέωροι στα μαδέρια των…
ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ Όταν ο χρόνος φεγγάρι που στάζει κάθεται στην αυλή της και ράβει, αγάπα με λέει. Μέσα από το σκοτάδι βγαίνουν χιλιάδες γυναίκες που κατοικούν σε κουκλόσπιτα φορούν…
Οι αβοήθητοι Στην αγκαλιά μου μια γιαγιά κρατάει ένα βρέφος δεν ξέρω αν είμαι εγώ ή το παιδί που θα γεννήσω. Αχνά ακούω τον παππού: "Περιστεράκι μου ". …
Ανεστραμμένη διάθεση Ανεστραμμένη διάθεση μήνα Μάρτη επιτίθεται σε δυο αχτίδες ήλιου -φαρδιές πλατιές σε τραπεζάκι έξω αναπολεί φουσκωμένα σύννεφα σφιχταγκαλιάσματα κουμπωμένα κουμπιά πορωμένες χειμωνιάτικες αφηγήσεις. Παράδοξο, βέβαια, τέτοια εποχή…
Ένα Άλμα Έλα Σου πήρα ποδήλατο Να κάνεις ορθοπεταλιά και να 'ρθεις στην καρδιά μου Το άφησα στην αυλή σου Μ' ένα ματόχαντρο Κι ένα κουδουνάκι για να…
"μόνον ζη έκαστος το παρόν τούτο το ακαριαίον" Μάρκος Αυρήλιος 1 Τα χείλη Σου ήλιος φωτίζουνε καθώς χαμογελάς τη νύχτα της ψυχής μου. 2 Ο…
Σουρικάτες Σκέφτεσαι άλλα Λες άλλα Κι άλλα δεν δέχεσαι Ούτε να πεις Ούτε να σκεφτείς Σου λείπω Μου λείπεις Μαζί μεγαλώσαμε Μόνοι ζήσαμε Είσαι εκεί Πάντα εκεί Είμαι εδώ Πάντα…
Καταδικασμένοι να ζουν στην κόλαση της ευφορίας και της απάτης βυθίζονται όλο και περισσότερο σε ένα αιώνιο σκότος. Έρεβος των αισθήσεων και των πολιτισμών χωρίς όρια εκτροχιασμένοι από την αρχέγονη…
Στον Βάλτερ Πούχνερ Μόνον οι ξερές ψυχές Αποστρέφονται Την ουράνια αρμονία. Χλωρά τα φύλλα Τής έμπνευσής σου. Όλοι επιζητούν την Πηγή. Όλοι όμως αποστρέφουν το βλέμμα Από την πληγή.…
ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ Άγουρη κι ατίθαση η νιόφερτη άνοιξη, γλιστρούσε τη βιασύνη της στην ακροποταμιά, έριχνε τα μαλλιά της ξέπλεκα στ’ ανυπόταχτα νερά και το φεγγάρι νιο κι αδέσποτο να σκύβει και…
ΚΑΦΕΣ & ΤΣΙΓΑΡΟ Σκέτο τον έπινες σαν τη ζωή Άχρωμο δίχως σταγόνα γάλα Χωρίς λίγη χαρά, έστω καστανή στου κουταλιού τη μύτη Και το τσιγάρο έκοψες το σέρτικο, το στριφτό…
