Θυμάσαι πώς πανηγυρίζαμε τις νίκες στο σχοινάκι; με μια κατακόρυφο τα παπούτσια μας λερώνανε τον τοίχο της μάντρας θυμάσαι που γελούσες; ο κόσμος ανάποδα και εμείς του βγάζαμε τη γλώσσα…
ΝΙΟΒΗΣ ΛΙΘΩΔΕΣΤΕΡΟΣ (Ιωάννης Λυδος, Περί αρχών της Ρωμαίων πολιτείας, 3.61) Πώς πέτρωνε η ψυχή του! Σμίλευε στους τριγύρω του πληγές (τις έβλεπες, τις άγγιζες, τις οσμιζόσουν) όμως αυτός…
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Νομίζω το χειρότερο πως είναι η θέα του παραθύρου μου. Που βλέπω τα ποδήλατα ν΄ αναμειγνύουν χρώματα με το γρασίδι. Πέφτουν συχνά , χαράζουν γόνατα , μα γρήγορα…
Ἄκανθα Ἀσπαλάθων Ἕνα μικρὸ ἀγκάθι, τόσο δὰ ἀπὸ ἀσπάλαθο νὰ βομβάρδιζε τὸ λεῖο μάγουλο τοῦ Βλαδίμηρου ―τόσο δά, δὲν εἴμαστε ἐμεῖς γιὰ καταστροφὲς― ἴσα ποὺ νά ’σταζε λίγο αἷμα γρατσουνιὰ…
Ε Ξ Ο Δ Ι Ο Σ Ξιφολόγχες χαράκωσαν τις μέρες της νεότητάς σου στης Ιστορίας το ναρκοπέδιο· πόλεμος, κατοχή, αντίσταση φυλακή, εξορία στου εμφυλίου το αποτρόπαιο. Εκεί…
Ποτέ δε μ’ άφησε η ζωή να πλήξω Μου ανοίγει κάθε τόσο μια πληγή και θλίψης κουλουράκι με κερνά στον πρωινό καφέ συχνά πυκνά Σοφία μου δόθηκε από παιδί με…
Ένα γεγονός δεν μεγαλώνει έξω από το χώρο που τελέστηκε ένα γεγονός δεν μεγαλώνει με ποίηση δε γίνεται ούτε μύθος ούτε τραγούδι ο Πόντος η Κύπρος δεν είναι μύθος…
ΑΛΕΠΟΥ Κειτόταν στη μέση του δρόμου στην άσφαλτο ορεινή αγροτική οδός κλειστές στροφές στην ανηφόρα Τα βουνά στο βάθος υποβλητικά γράφοντας τη δύναμή τους στον ορίζοντα Κι εκείνη…
Με του Μαρτιού το καλωσόρισμα το γλυκό , το γνέψιμο το πρόσχαρο τ' Απρίλη και το γέλιο και του Μαγιού τ' αγκάλιασμα και το φιλί , πήρε ο κόσμος φώτισμα…
ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙ Στη μητέρα μου Είχε δυσκολευτεί ν' αποφασίσει. Προσπαθούσε να τους πείσει πως είχαν λάθος, πως τίποτα το εγωιστικό δεν έκρυβε η άρνησή του. Κάποτε σταμάτησε να αντιδρά.…
Δόντια πυκνά δαγκώνουνε του χταποδάρη ήλιου τα πλοκάμια. Έξω απ΄την τροχιά της γης καυτή η ανάσα φτερουγίζει με τ΄άσπρα της τα πιατικά, προικιά ολάκερο σερβίτσιο. Σε μια καρότσα φορτηγού κορνάρουνε…
