Φοινικόκλαδα μονάχα σφήκες τρυγάν τα λουλούδια τους. Πάντα λουφάζεις. Θεέ μου, είσαι εδώ; Πώς δεν σε βρίσκω; Άμφια παπά τα αμαρτήματά σας ερωτεύτηκαν. Τέτοι’ αγνότητα …
Πού πήγαν οι άνθρωποι; Θάλασσα Έκλαιγε η Θάλασσα, μα ήταν γλυκά τα δάκρυά της. Ποιος θα τολμήσει ποτέ να με αποξηράνει; Τα δάκρυά σας με νόθευσαν.…
1. Άστεγος πόνος Σε λαγούμι ψάχνει Άκρη, να ξαπλώσει! Δίπλα, μαζί πλαγιάζουν Εφιάλτες κι όνειρα! 2. Στάχυα χρυσάφι Σ’ αφράτο άγιο χώμα Φύτρωναν χρόνια! Οβίδες και ρουκέτες Τώρα, στην…
«Ἔρημα τά ἄλση καί θεῶν ναούς πλημμυρίζει ὁ θάνατος»[1], ἀντηχεῑ ἡ κραυγή-κοπετός ἀπ’ τούς βαθεῖς αἰῶνες, κάθε πού ἡ γῆ μέ αἷμα φτιασιδώνεται. Στόν…
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ Και τότε έσκυψε στη λίμνη, για να δει το πρόσωπό του. Και είδε: τον κύρη του να παίζει με το ομοίωμά του μαριονέτες· τη μάνα άγγελο της συμφοράς,…
ΜΑΖΙ Μαζί; Τίποτα μαζί Ποτέ μαζί Κανείς μαζί Αφρίζοντας περνάει στην αντίπερα όχθη το νερό Μουγκρίζει το θυμό του Βαριά ανάσα Μαζί; Ποτέ μαζί σ’ αγαπάω μαζί σε…
THE DEAD CLASS Βουβοί μ΄ αστέρι στο πέτο πορευτήκατε σε δρόμους με θειάφι στρωμένους . Γιατί τα χέρια με φόβο βαλσαμώσατε και την δύναμη χάσατε σε βουβή κραυγή; Σε λευκό…
στον Νίκο Εγγονόπουλο Το γνώριμο σπίτι Το σκοτάδι έξω ήταν πυκνό και το σπίτι γνώριμο. Σαν πλησιάσαμε, απ’ τη μισάνοιχτη πόρτα φάνηκαν στο φωτισμένο δωμάτιο πρόσωπα…
ΜΕΘΩΡΙΜΟΤΗΣ ΄Ολα τριγύρω αλλάζουνε Κι όλα τα ίδια μένουν Μανώλης Ρασούλης, «Υδροχόος» Χούς εί και εις χούν απελεύσει. Ιωάννη Δαμασκηνού, Νεκρώσιμος Ακολουθία Σήμερα…
Για να σωθούν της γνώσης τα ναυάγια τόσα βιβλία κατέληξαν αδιάβροχα, λέμβος η φιλαναγνωσία του βυθού. Για των ιδεών την καταφυγή ράφια από φύκια έπλεξαν ακούραστες γοργόνες. Επαναστάτριες οι λέξεις…
ΣΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΑΠΑΝΩ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ Στην παύση απάνω του χορού Στις συμπληγάδες των βλεφάρων Στο ναι και τ’ όχι ανάμεσα Στα χέρια του Ηνίοχου Ισορροπεί το χρώμα των αλόγων Εμπρός…
πρόσεχε ουρανέ και λαλήσω... τώρα που λαλεί ξανά ο κότσυφας καλά κρυμμένος μες στις φυλλωσιές τώρα που κι οι λεύκες ζωηρεύουν πάλι και φύλλα δίδουν εξ αρχής …
