You are currently viewing Φωτεινή Κονταργύρη: ένα ποίημα

Φωτεινή Κονταργύρη: ένα ποίημα

Jazz 2

Δουλεύω ακούγοντας jazz

Ώρες ολόκληρες

Περνάνε γρήγορα

Δουλεύω και σε σκέφτομαι

Με ένα ποτό στο μπαρ

Σαν ασπρόμαυρη ταινία του ’63

Να καπνίζεις και να χάνεσαι σε σύννεφα καπνού

Κάπου εκεί εμφανίζομαι κι εγώ στο πλάνο

Μέσα από μια κουρτίνα με χάντρες και ντουμάνια

Κοντοστέκομαι και σε ψάχνω με το βλέμμα

Δεν φοράω τα γυαλιά μου όμως

Και έτσι δεν βλέπω τίποτα

Συνεχίζω να σε σκέφτομαι

Το γκαρσόν παίρνει το πανωφόρι μου και φέρνει το συνηθισμένο

«Είναι στο μπαρ», θα μου πει στο αυτί

Δουλεύω ακούγοντας jazz

Ώρες ολόκληρες

«Ήρθες τελικά»

Χαμογελώ χωρίς τα γυαλιά μου

Δεν τα χρειάζομαι

Με το συνηθισμένο στο μπαρ

Φωτεινή Κονταργύρη

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.