ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΜΠΑΓΙΟΝ*
Η τροπική βροχή πάλι σιμώνει
τα πέτρινα γλυπτά να ντύσει
που με φροντίδα έχουν στολίσει
των Χμερ οι περασμένοι χρόνοι.
Κι εσύ ξοδεύεις τη ζωή σου
στου Βατ Ανγκόρ τα μονοπάτια
βλέπω βαθιά στα δυο σου μάτια
τις γειτονιές του παραδείσου.
Μα σαν μονάχη σου γυρίζεις
βγάζεις με φως στεφανωμένο
τον θησαυρό πούχεις κρυμμένο
κι απλόχερα τόνε χαρίζεις.
