ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ
Μια αγέλη με αδέσποτα ζυγώνει
η φαντασία φτερουγίζει σιωπηλά
ένα αστέρι τρεμοσβήνει ντροπαλά
στο ξύλινο σαν κάθομαι μπαλκόνι.
Τα πνεύματα τις νύχτες χρωματίζουν,
γλυκά συνομιλούν με την βροχή,
το νήμα ξετυλίγω απ’ την αρχή
με έντομα παρέα που γρυλίζουν.
Φιγούρες που θυμίζουνε εικόνες
στο νου μου φέρνουν κάτι απ’ τα παλιά
μια γνώριμη ακούγεται μιλιά,
μακριά να αντηχεί στους ορυζώνες.
Πολύχρωμο παζάρι η ψυχή μου
φρουροί στέκουν στα κράσπεδα του νου,
στους πρόποδες του μυθικού βουνού,
λατρείας προσφορά η προσευχή μου.
