Σε τόπο άγνωστο τώρα πορεύομαι

Τοπίο ηφαιστειακής ερήμωσης στεγνό

Γυαλιστερές παπαρούνες και άλλα κόκκινα

Υποδύονται Άνοιξη -μα Άνοιξη δεν είναι, καθώς

Σιδερένιοι βραχίονες  ξεφυτρώνουν γύρω μου

Βρόγχος στο λαιμό  και  πικρή αλαλία

Νιφάδες νύχτας παντού στροβιλίζονται

Και δε γνωρίζω αν είναι απάτη ονείρου ή

Μήπως στ’ αλήθεια αυτή  η πραγματικότητα;

Κι όμως από κάπου επιμένουν κελαηδισμοί

Και μια κρυφή αναμονή γεννιέται εντός μου

Μια ακολουθία  ανθρώπων σαν σκιές

Με σιγανές φωνές και ψαλμωδίες

Βαδίζουν στα πυρακτωμένα ανύποπτοι

-Αναζητάτε λοιπόν κι εσείς την Άνοιξη;

Με αγωνία ρωτώ κι απάντηση δεν παίρνω

Ακάθεκτοι πορεύονται στο φαιό τοπίο

Σα να μη βλέπουν ή σα να μη νοιάζονται

Ζωντανοί ή νεκρών ίσκιοι  δεν ξέρω

Κάπου στο βάθος ακούγεται ήχος φλογέρας

Θρόισμα φύλλων και ψίθυροι θάλασσας

με καλούν  και προς τα εκεί θα βαδίσω.