Ι

Ηλιογέννητη προβάλλει η μέρα

Στην παλάμη της μέσα το Θαύμα

Η ομορφιά της στιγμής δική σου

ΙΙ

Είναι νέα και φορά τ’ αυριανό της όνειρο

Διασχίζει με το πατίνι της το χρόνο

Γύρω της βουίζουν τροχοφόρα φωνές ψίθυροι

Φωτεινή αυτή με τ’ αέρινα φτερά της νίκης

Επιταχύνει κι απογειώνεται στους  ουρανούς.

ΙΙΙ

Με το φως των ματιών σου ανοίγει η μέρα

Κι αν δίσημη το μελανό της νύχτας κλέψει

Κλέψει της τον υδράργυρο του φεγγαριού

Και σκορπιστεί παντού το δηλητήριο

Με το φως των ματιών σου θα φέξει πάλι.