Είναι σπάνιο να ξαναβλέπω επανειλημμένως την ίδια παράσταση δύο συνεχόμενες φορές (Σάββατο και Κυριακή, το πρώτο σαββατοκύριακο τού σωτηρίου έτους 2025)… ειδικά όταν πρόκειται για ένα έργο χιλιοειδωμένο ήδη από την εφηβεία μου, με την αθάνατη μουσική τού Μάνου Χατζιδάκι και την ανεπανάληπτη συνδημιουργική ανάπλαση τού μεγάλου Ποιητή Νίκου Γκάτσου.
Εδώ όμως επετεύχθη μία μη μπρεχτική «ανοικείωσις». Ένιωθα σαν να προσλαμβάνω τα νοήματα για πρώτη φορά!!! Οι λέξεις έπαιρναν καινούργιο βάρος, τα φώτα, οι ήχοι, τα κοστούμια, το χώμα επί σκηνής που λάσπωνε από τα δάκρυα και τον ιδρώτα των διονυσιακών τεχνιτών, τα εναγώνια χέρια των ηθοποιών που έπλαθαν πηλό με τα συναισθήματά τους, ευθέως αρυόμενα από το Συλλογικό Ασυνείδητο.
Τη δεύτερη μέρα αναφώνησα: «Αυτή είναι μια σύγχρονη αρχαία τραγωδία!!!».
Παράσταση αξιοσημείωτη, αξιοβράβευτη, αξιομνημόνευτη.
Χορός, έρρυθμος λόγος, ενσώματη Ποίηση (Υψηλή και ακήρατος)…
Το πρωταρχικό κείμενο λαμβάνει στο συνειδητό τού επαρκούς αναγνώστη-θεατή μία ψυχοσωματική χαρμολύπη που την κουβαλάει κι εκτός τής αιθούσης…
Ποτέ δεν περίμενα κάτι τόσο γνωστό να με εκπλήξει στο έπακρο.
Αναζητείστε το!!!!
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός.
Info:
Ματωμένος γάμος, Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί – 11 Ιαν – 23 Φεβ
“Ματωμένος Γάμος” του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Ένα αριστούργημα του παγκόσμιου θεάτρου. Γεμάτο πάθος και συγκρούσεις, ανάμεσα στα “θέλω” και τα “πρέπει” των ανθρώπων, μέσα σε μια κοινωνία που τους φοβίζει, τους παγιδεύει και τους συντρίβει. Ακραίο ερωτικό πάθος και ακραίος ανθρώπινος πόνος. Ένα υπέροχο ποιητικό κείμενο . Ένα έργο που “πιάνει” το θεατή από την αρχή και δεν τον αφήνει ως το τέλος. Ένα έργο κλασικό και επίκαιρο μαζί.
Ένα πεδίο μάχης και έρωτα. Ένας τόπος γεμάτος συγκρούσεις. Ανάμεσα στα πρόσωπα του έργου, ανάμεσα σε ιδέες και στάσεις ζωής, ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Μέσα από μια γη κακοτράχαλη, γεμάτη χώμα και πέτρες, αναβλύζει ο έρωτας και το πάθος για ζωή. Αλλά κάπου εκεί, κρυμμένος παραμονεύει και ο θάνατος. Ο “Ματωμένος Γάμος” είναι ένα απλό, λαϊκό έργο, που πολεμάει τη στενομυαλιά μιας συντηρητικής κοινωνίας. Πάθος, έρωτας, θάνατος, μέσα σε μια κοινωνία ανελεύθερη.
“Η παράσταση επιχειρεί μια ισορροπία ανάμεσα στο ρεαλισμό και το συμβολισμό. Ανάμεσα σε μια πεζή και σε μια ποιητική πραγματικότητα. Ο έρωτας είναι φύση. Κι όταν η φύση έρθει σε σύγκρουση με την κοινωνία, τότε θα μετατραπεί σε αμείλικτο τιμωρό”.
Η όψη της παράστασης στηρίζεται πάνω στη σχέση των ηρώων με τη γη και το χώμα. Το χώμα που σκεπάζει του νεκρούς. Το χώμα που τυλίγει τα γήινα σώματα των εραστών. Ο έρωτας και ο θάνατος σε μια αέναη μάχη.
Η συναρπαστική παράσταση στέκεται με απόλυτο σεβασμό στο ποιητικό – συμβολικό σύμπαν του Γκαρθία Λόρκα. Στον κακοτράχαλο τόπο, στη δύναμη των στοιχείων της φύσης, στις ποιητικές δυνάμεις του φεγγαριού, στη ζητιάνα – θάνατο, στο πάθος, το αίμα, τον ανθρώπινο πόνο. Όλες οι στιγμές της παράστασης, μεταφέρουν την ιστορία σε έναν τόπο μαγικό και σε χρόνο αδιευκρίνιστο, ωστόσο με όλα τα ισπανικά στοιχεία, που θα μπορούσαν να είναι και ελληνικά ή παγκόσμια.
Και κάπου εκεί, ο θεατής καλείται να πάρει αποφάσεις, να τοποθετηθεί απέναντι στις ποικίλες πραγματικότητες που αναδύονται από το έργο και τον κυκλώνουν.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Συγγραφέας: Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Μετάφραση – Διασκευή: Κώστας Νταλιάνης
Σκηνογραφία: Αντώνης Χαλκιάς
Κοστούμια: Βάνια Αλεξάντροβα
Μουσική σύνθεση: Εβίτα Παπασπύρου- Μάρω Λεσιώτη
Μουσική επιμέλεια: Κώστας Νταλιάνης
Χορογραφίες / Επιμέλεια κίνησης: Μαρία Μάργαρη
Φωτισμοί: Κώστας Νταλιάνης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικολέτα Δογορίτη
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ:
Μάνα: Εβίτα Παπασπύρου
Νύφη: Φάνια Νταλιάνη
Λεονάρντο: Γιάννης Τσόρβας
Γαμπρός: Χρήστος Ζαχάρωφ
Γυναίκα του Λεονάρντο: Σιλβάνα Σοντίνι
Πατέρας της Νύφης: Μίλτος Δημουλής
Γειτόνισσα: Αγγελική Λυμπεροπούλου
Υπηρέτρια: Μαρία Κολοκυθά
Πεθερά/ Κοριτσάκι: Ευγνωσία Σοφιανίδου
Ξυλοκόποι-Μοίρες: Αγγελική Λυμπεροπούλου, Μαρία Κολοκυθά, Ευγνωσία Σοφιανίδου
Φεγγάρι: Σιλβάνα Σοντίν
Ζητιάνα: Φάνια Νταλιάνη.
151
