Μέρες που είναι
Γαβγίζει ο θάνατος γυρίζοντας
γύρω από τον ίσκιο μου
απλώνει η νύχτα τα φτερά της
φαινόμενο η ψυχή που σπαρταράει .
Ο τρίτος νόμος της θερμοδυναμικής
γράφει τη μοίρα στο μέτωπο.
Η ιστορία διαιρείται σε πριν και μετά
Κινούμαι κυκλικά προς τ’ αστέρια.
Η μυρωδιά της αγάπης ποτίζει τη μνήμη.
Με το πρώτο άστρο
κατεβασιές Αγγέλων
πήγαινε έλα μικρών θαυμάτων
κι η σταθερή ανάσα μου,
καθώς το σκοτάδι παραπλανά τις αισθήσεις
νήδυμος πόνος .
Απρόσκοπτη η μοίρα πλέκει μοίρες,
κεντάει μικρές προσευχές-
Δεν σε γνωρίζω πια.
Τα μάτια κλείνουν νωρίς και τα στήθη
δεν βγάζουν γάλα για τα βρέφη.
Ακόμα κι η μέρα ξυπνάει μέσα στη νύχτα
ψιθυρίζει ψαλμούς και γνώσεις ύστερης αρχαιότητας.
Το παιδί γυρεύει να ψηλαφήσει το παραμύθι
το παραμύθι γυρεύει τη γιαγιά
και τον άνεμο.
Ο άνεμος γυρεύει διέξοδο στις μικρές πολιτείες
απ’ τους αιώνες έρχεται η ερημιά
κι οι τρελοί φέρνουν κίτρινα ποδήλατα.
Κάπου, κάπως, κάποτε θα αλλάξει η ιστορία σελίδα
Τα μαρμάρινα μάτια των αγαλμάτων γδέρνουν
τις ψυχρές αποχρώσεις των τοίχων
Θα ξημερώσει μια άλλη γυναίκα
στα τοπία της ψυχής μου.