Όλα γύρω καταρρέουν…

Καθένας ας πιαστεί από τον δικό του Θεό, το δικό του σωσίβιο, τον δικό του μύθο, το δικό του παραμύθι… Από κάτι να πιαστούμε γιατί γκρεμιζόμαστε…

Μας γκρεμίζει ο πόλεμος, η σφαγή, η απανθρωπιά, η αδιαφορία, η κακία. Μας γκρεμίζει το κακό που απλώνεται γύρω μας πότε σιωπηλά και ύπουλα, πότε με τυμπανοκρουσίες, κανόνια και πυραύλους ή μηνύματα που αναμεταδίδονται παντού.

Έτσι, να φοβόμαστε, να κυριαρχεί η τρομοκρατία. Ας είναι στην Πόλη των Αγγέλων, εσύ όμως να νιώθεις τον φόβο εδώ, μέσα στα κόκαλα σου. Να σκέφτεσαι μήπως ανοίγει ο δρόμος για κάτι μεγαλύτερο.

Από την άλλη πλευρά το σκοτάδι και το αίμα, τα ουρλιαχτά, οι σειρήνες που κόβουν τη νύχτα στα δύο.

Βλέπω τα κομματιασμένα παιδιά κι ο πόνος με κάνει κομμάτια και με εξαγριώνει, θυμώνω για τα εγκλήματα που διαπράττονται όταν όλοι οι άλλοι κοιμούνται… Όχι, δεν είμαι ηλίθια. Κρατάω στις παλάμες μου την ανθρωπιά μου να μη χαθεί για να μη χαθώ. Αγνοώ την ηλιθιότητα που με προσβάλλει  με αστεία τάχα για τον Θεό μου και τους Αγίους Του ή με χυδαίες επιθέσεις εναντίον αυτών που σκοτώνονται με απίστευτη ταχύτητα.

Καταρρέει η πίστη στους ανθρώπους κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Χωρίς πίστη πώς θα πορευτούμε; Ή μήπως η πίστη αυτή είναι λανθασμένη επιλογή και έπρεπε να οδηγηθεί στην κατάρρευση;

Όλα είναι ανοιχτά στο τραπέζι πλέον κι εμείς επιλέγουμε τις απαντήσεις. Θέλουμε αλήθειες ή θέλουμε κάτι να μας χαϊδεύει τα αυτιά;

Προτιμώ να πονάω.

Δεν ξέρω τι παρήγγειλαν κάποιοι στον Θεό στην προσευχή τους και ζούμε τέτοιες τραγωδίες και μοιάζει να έρχονται κι άλλες. Δεν ξέρω γιατί επέλεξαν το κουμπάκι που έλεγε “καταστροφή” όταν έπαιζαν. Καθόλου φαντασία; Τίποτα από δημιουργικότητα; Σίγουρα δεν ήταν εμπνευστής τους ο Ηράκλειτος.

Ποιος παίζει τέτοιο σκάκι άραγε; Ποιος στήνει τέτοιες παρτίδες κερδισμένες από πριν; Όσοι και να σκοτωθούν, κανείς δεν συγκινείται. Δεν αντιδρά, το δέχονται παθητικά λες και ξεριζώνονται ζιζάνια από τις αυλές τους.

Ποια τα συμφέροντα που έχουν και επιβάλλουν τέτοια στάση απέναντι σ’ έναν λαό που ψάχνει να βρει τόπο να κατοικήσει, διωγμένος συνεχώς από τα μέρη του; Γιατί οι άνθρωποι βρίσκουν τη δύναμή τους στο να κατασκευάζουν όπλα και να απειλούν ή στο να βομβαρδίζουν και να κομματιάζουν τους αντιπάλους τους;

Δεν υπάρχουν λογικές εξηγήσεις. Σε ό, τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λογική εξήγηση.

Στη χώρα που κόπτεται για τη δημοκρατία και την ελευθερία κατεβαίνει η Εθνοφρουρά και ο στρατός για να εμποδίσουν τον κόσμο να διαδηλώσει κι αυτό πρέπει να το θεωρούμε φυσιολογικό… Μήπως να βγάλουν και οι δικοί μας τα άρματα και τα τανκς; Ετοιμάζονται συνεχείς διαδηλώσεις και σε άλλες πολιτείες κι ο Πορτοκαλί *Πρόεδρος δηλώνει έτοιμος να αντιμετωπίσει τα “άτακτα” παιδιά και τους “κακούς αντιπάλους” που φτιάχνουν πυρηνικά όπλα ενώ αυτός εξοπλίζει περήφανος το Ισραήλ με τα καλύτερα αμερικανικά όπλα, όπως λέει!

Παγκόσμια πανωλεθρία της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…
Η Μέση Ανατολή έχει πάρει φωτιά και πλέον δεν υπάρχουν εγγυήσεις παρά μόνο προκλήσεις! Μας πετάνε κατάμουτρα ότι θα γίνει πόλεμος άσχετα απ’ το τι θέλουμε εμείς – σιγά μην έχει σημασία – ότι τα σκυλιά του πολέμου πρέπει να χορτάσουν αίμα κι η ζωή τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων δεν έχει καμία αξία.
Αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή είναι το αποτέλεσμα ενός βρόμικου παιχνιδιού που περιλαμβάνει θρησκευτικές αντιθέσεις, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και συμμαχίες ύπουλες. Αν νομίζουμε ότι όλοι οι Άραβες είναι ενωμένοι πλανώμεθα πλάνην οικτράν… Αν ήταν έτσι, θα είχε διευθετηθεί το Παλαιστινιακό, όπως κι αν όλοι οι Μουσουλμάνοι είχαν τις ίδιες απόψεις θα είχε λυθεί το Κουρδικό. Μιλάμε για μια περιοχή τεράστια με τρομερά προβλήματα πάνω στην οποία παίζουν τόσο οι ίδιοι οι κάτοχοι παιχνίδια, όσο και οι Δυτικοί.
Και τώρα που ξύπνησε για τα καλά το θηρίο, τώρα που το τάισαν όλοι αυτοί, από τον Πορτοκαλί Πρόεδρο ως τον δολοφόνο Νετανιάχου, τους τρομοκράτες Χούθι, τους Ιρανούς με τα πυρηνικά τους, θα θέλει να φάει τα πάντα. Μόνο οργή για τους πολεμοχαρείς μπορεί να νιώθει κάποιος.
Η Δύση στηρίζει έναν εγκληματία πολέμου δίνοντας συμβουλές και κάνοντας προτάσεις. Απαλά πράγματα. Να μην πονέσει ο Νετανιάχου, άλλωστε το Ιράν είναι προκλητικό που έφτιαχνε πυρηνικά όπλα. Είπαμε, λίγοι δικαιούνται πυρηνικά όπλα. Λίγοι έχουν το δικαίωμα να τινάξουν τη γη στον αέρα. Οι “πολιτισμένοι”, οι εξευγενισμένοι Δυτικοί με τους ωραίους τρόπους, με το ωραίο δέρμα, την θρησκεία που βολεύει όταν χρειαστεί. Α! Και κάποιοι που πρόλαβαν στη στροφή… Για τους υπόλοιπους προβλέπεται θάνατος για τους επιστήμονες και τους αξιωματικούς τους. Η γνώση έχει ράτσα όταν έρθει η ώρα, ανήκει σε συγκεκριμένες φυλές- εκτός από την περίπτωση τη μία που δεν πρόλαβαν κι αν πατήσει το κουμπί θα γίνουμε “Γης Μαδιάμ”!
Αυτή τη μέρα, αυτό το βράδυ δεν υπάρχει ύπνος, μόνο αγωνία για τις επόμενες μέρες και τα επόμενα βράδια. 61 ημέρες… πάνω στην εκπνοή. Πρέπει να ξέρουμε δηλαδή ότι έχουμε όρια και περιθώρια απολύτως στενά. Είμαστε φυλακισμένοι σ’ ένα παγκόσμιο κλουβί κι όταν αποφασίσει το “αφεντικό” μπορεί να δώσει εντολή να εξοντωθούμε ολικώς ή μερικώς. Ένα σχέδιο καλά φτιαγμένο για όσους “δεν κάθονται καλά”. Κάποτε υπήρχαν εξορίες παντός είδους και εξοντώσεις προσωπικές και ηθικές. Τώρα δεν το συζητάνε. Στέλνουν τα αεροπλάνα ή τα drones και σε ισοπεδώνουν. Δεν ενδιαφέρονται να συζητήσουν. Τύποις σου δίνουν ένα χρονικό περιθώριο μεταμελείας στο οποίο δεν προλαβαίνεις καν να σκεφτείς επί ποίας βάσεως θα κινηθείς, ας πούμε, προκειμένου να συζητήσεις και πάνω που μπορεί να έχεις κάτι σκεφτεί έρχονται 200 αεροπλάνα κι ένας φονιάς και σε κάνουν σκόνη. Υποθέσεις…
Είμαι βέβαιη ότι στον αιώνα μας ο ποιητής θα έβλεπε μόνο αίμα και φωτιά. Α… και σκόνη απ’ αυτή που μας ρίχνουν μπόλικη όταν θέλουν να μας δουλέψουν και να πούμε ότι όλα πάνε καλά. Τίποτα δεν πάει καλά… Ίσως μάλιστα όλα να έχουν δρομολογηθεί για τα χειρότερα, τουλάχιστον στη γειτονιά μας.