Ο παπουτσωμένος γάτος
Αυτός ο περίφημος γάτος κληροδοτήθηκε στον τρίτο και μικρότερο γιο ενός μυλωνά. Στους άλλους δύο, μετά τον θάνατό του, ο μυλωνάς άφησε τον μύλο στον ένα και έναν γάιδαρο στον άλλον,- με αυτά κάπως θα ζούσαν. Τον τρίτο τον αδίκησε κατάφορα αφήνοντάς του έναν γάτο- δεν ξέρω αν ήταν και μαύρος. Σίγουρα όμως ήταν πανέξυπνος αυτός ο γάτος, μιλούσε σαν άνθρωπος, ήταν αυτό που λέμε γάτος με πέταλα. Ο εν λόγω γάτος λοιπόν, βάλθηκε να αποκαταστήσει την αδικία και να βοηθήσει τον μικρό γιο να φθάσει ψηλά.
Με αυτόν τον σκοπό, ο γάτος φόρεσε μπότες – εξ’ ού και παπουτσωμένος, έπιασε έναν παχουλό αγριοκούνελο, τον έβαλε σε ένα σακί και τον πήγε στον βασιλιά ως δώρο από τον φανταστικό αφέντη του, μαρκήσιο ντε Καράμπας. Αυτός ο τίτλος με είχε εντυπωσιάσει πολύ ως παιδί, και κάθε φορά που αντίκρυζα κάποιον μεγαλοκτηματία, τον θυμόμουν, καθώς ο γάτος σε συνέχεια συνεννοήθηκε με τους αγρότες που δούλευαν στην γη, να λένε στον βασιλιά όταν περνούσε από κει ότι ανήκαν στον μαρκήσιο ντε Καράμπας. Αποδεικνύεται ότι η δύναμη της ψεύτικης είδησης είναι τόσο μεγάλη, ώστε μπορεί να παραμυθιάσει ακόμη και τον βασιλιά. Θα μου πείτε, οι βασιλιάδες δεν διακρίθηκαν ποτέ για την ευφυία τους, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Γεγονός είναι ότι με αυτά και μ’ αυτά ο γάτος κατάφερε να χτίσει στον μικρό άτυχο γιο του μυλωνά ένα αξιοζήλευτο προφίλ. Πλούσιος, όμορφος, νέος. Ιδανικός γαμπρός για την κόρη του. Η επόμενη προτροπή του σούπερ γάτου προς τον γιο του μυλωνά ήταν να πέσει στο ποτάμι, δίχως ρούχα και να φωνάξει βοήθεια. Ευτυχώς, μετά την ψυχρολουσία, τον μέλλοντα γαμπρό τον περιέθαλψε ο βασιλιάς, πριν πουντιάσει, εν τω μεταξύ ο γάτος είχε καταφέρει να βρει έναν πάμπλουτο γίγαντα που είχε το χάρισμα να μεταμορφώνεται σε όποιο ζώο ήθελε. Καθώς όπως προ είπα, όλα γίνονται στα παραμύθια, ο γίγαντας έγινε ποντικάκι, ο γάτος τον έφαγε με μια χαψιά, ο γάμος έγινε πάραυτα και το τέλος ήταν ευτυχές.
Δεν έχω ενστάσεις για την πλοκή αυτού του παραμυθιού. Το κατατάσσω στα συμπαθητικά που διδάσκουν ότι με εξυπνάδα και λίγη τύχη, μπορείς να πετύχεις πολλά. Αν δε, έχεις έναν έξυπνο γάτο για σύμβουλο, ακόμη περισσότερα. Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι περισσότεροι ποιητές και εν γένει λογοτέχνες, έχουν γάτες για συμβούλους. Πιθανόν, όταν δεν έχουν έμπνευση να τους φοράνε και μπότες. Πιθανολογώ, ότι όταν οι μπότες δεν ταιριάζουν απόλυτα στον γάτο, η λογοτεχνία υποφέρει.
