ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ

Οι σκιές της νύχτας μεγάλωναν τον φόβο

έδιναν τροφή και νερό στην απύθμενη δεξαμενή της φαντασίας

να βλέπουν όσα υπάρχουν και όσα έκρυβαν στα μύχια του πόθου.

Κι οι εραστές ξεγυμνωμένοι

στην αγορά κάτω από το σεληνόφως,

ξεστόμιζαν λέξεις που έσταζαν παλαιωμένη ενοχή

σταγόνες στο υπόγειο ρυάκι της ελπίδας.

Τα κορμιά τους, σαν πόλη που έχει πέσει,

στον άνεμο στέκονταν, αντηρίδες της σιωπής.

Είδωλα μιας παράταιρης αρμονίας στο πεδίο της σιωπής.