ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

Ούτε οι σκέψεις σας ούτε τα λουλούδια δεν μου το λένε,

Ούτε οι φθινοπωρινές ομίχλες, ότι έχω χάσει το μυαλό μου –

Μόνος μου το παραδέχομαι, θεωρούσα πάντα τον εαυτό μου τρελό,

Αφού σε λόγια πιάνω τη ζωή και τον θάνατο μου.

Καίγομαι στο φως της ημέρας, σαν να λησμονώ ότι δεν έχω

Παρά μονάχα ένα μονοπάτι στο γρασίδι, μονάχα έναν δρόμο και μια πύλη

Που από μέσα της θα διεισδύσω, σαν το φεγγάρι αργά από το παράθυρο,

Παρά μονάχα τη σιωπή των ιτιών, πλάι στη Νεκρά Θάλασσα.

Χαίρομαι που πέρασε άλλος ένας χρόνος κι άλλη μια σεζόν,

Με το πρόσωπό μου να περιπλανιέται σε ξένους καθρέφτες

Και ο καιρός με κάνει να θέλω να αλλάξω ξανά

Το δαχτυλίδι μου με εκείνο της θάλασσας που το έθαψε η άμμος.

Ζω περισσότερο σαν τη δροσιά στις πεδιάδες, περισσότερο

Σαν πουλί του δάσους, και ίσως είμαι καλά:

Βλέπω να ανατέλλει το αστέρι που το σημάδι του ακούω,

Βλέπω να χάνεται η μολυβένια  ώρα από την οποία αναδύεται.

Ε​ίναι πρωί πια στον ουρανό, σαν ένα χαμόγελο

Σε ένα συντετριμμένο πρόσωπο. Ξημερώνει τώρα…

Κάθομαι και χαράζω στην ψυχή μου σαν σε μαργαριτάρι,

Με βουβά γράμματα, την ελπίδα ενός ολόκληρου κόσμου.

Ο Anatol E. Baconsky, ήταν Ρουμάνος μοντερνιστής ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, μυθιστοριογράφος, εκδότης, λογοτεχνικός και κριτικός τέχνης.