(…)

ΠΟΛΥ ΓΚΑΡΤΕΡ (τραγουδάει)

Έναν Τομ είχα αγαπήσει, ψηλός ήτανε δυο μέτρα

Δύναμη είχε σαν αρκούδα κι είχε μπράτσα από πέτρα

Είχα αγαπήσει κι άλλον, Ντικ αυτόν τον ονομάζαν

Ήταν σαν γερό βαρέλι κι απ’ το μπόι του τρομάζαν

Κι άλλον έναν αγαπούσα, που αυτόν τον λέγαν Χάρι

Ήτανε καλοφτιαγμένος, λυγερός, γεμάτος χάρη

Ήταν όμως μόνο ένας ο πολυαγαπημένος

Ο μικρός Ουίλι Ούι, που’ ναι τώρα πεθαμένος…

Αχ ο Τομ ο Ντικ κι ο Χάρι ήτανε εντάξει τύποι

Αλλά μόνο η αγάπη του Ουίλι Ούι μού λείπει

Πώς με είχε αγαπήσει ο Ουίλι ο μικρούλης

Αυτός ήτανε μονάχα ο δικός μου ο αντρούλης.

Τρέχουν τώρα από γύρω άντρες και με διπλαρώνουν

Μ’ αγκαλιάζουν, με φιλάνε, στο χορτάρι με ξαπλώνουν

Αλλά μ’ όποιον κι αν θα πάω, εγώ πάντα νιώθω μόνη

Με τον Τζακ που είναι ναύτης ή τον φίλο του τον Τζόνι

Σκέφτομαι τον Τομ, τον Χάρι και τον Ντικ  που ’χα αγαπήσει

Πιο πολύ όμως τον Ουίλι, που τα μάτια του ’χα κλείσει…

Αχ, ο Τομ ο Ντικ κι ο Χάρι ήταν τύποι ξηγημένοι

Τέτοια αγάπη που τους είχα, ξέρω, δεν ξανατυχαίνει

Αλλά εκείνος ο Ουίλι ο μικρός, ο νεαρούλης

Αυτός ήτανε μονάχα ο δικός μου ο αντρούλης.

(…)

(Προδημοσίευση από το Γαλατόδασος του Ντύλαν Τόμας, που θα κυκλοφορήσει τον Μάρτη από τις εκδόσεις Νίκας)