Κάθε πρωί έπαιρνε τηλέφωνο την ξαδέλφη της, την Ουρανία να την ξεματιάσει. Της μιλούσε ασταμάτητα κι εκείνη την άκουγε υπομονετικά χωρίς να λέει κουβέντα.
-Άσε ρε Ουρανία, κάθε μέρα αυτό το πράμα. Με το που θ΄ ανοίξω το μάτι μου να με πιάνει αυτός ο πονοκέφαλος. Να δεις πάλι που με μάτιασαν. Μα ποιος, αφού ακόμα δεν έχω βγει από το σπίτι. Ξύπνησα, πήγα στην τουαλέτα, χτενίστηκα… να δεις… Ο πονοκέφαλος με έπιασε από τη ώρα που στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη. Λες να με μάτιασε αυτός; Μα αφού είπα όταν με κοίταξα, «φτού μου μάτια μου στην ομορφιά μου».
