Τον Ιούνη του 1914 εκείνος ήταν φιλοξενούμενός μας στο κτήμα. Πάντα στο σπίτι μας τον θεωρούσαμε δικό μας άνθρωπο, αφού ο μακαρίτης ο πατέρας του ήταν γείτονας και φίλος του…
Ο Άγιος Βασίλης και η Χρόνια Βιασθένεια. Ο Άγιος Βασίλης, φέτος, έχει να κοιμηθεί από τον Οκτώβρη. Από παιδί που μοιράζει δώρα, κάθε χρόνο τα πράγματα δυσκολεύουν. Θυμάται πως όταν…
Όλα είναι ένα ψέμα Σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας με κράτησαν δυο βεβαιότητες. Η μια η ιδεολογία και η άλλη η εκκλησία. Την πρώτη υπηρετούσα εγώ και…
ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ Καραντίνα είπαν. Καινούργια λέξη απ’ τα παλιά. Πρώτη φορά την είχε ακούσει ο Μάκης, στο Γυμνάσιο. Τότε που τους ζορίσαν οι γκρίζοι δάσκαλοι, χριστουγεννιάτικα, να κάνουν με το στανιό…
Ρυζόγαλο Η μάνα του δεν έδειχνε τρυφερότητα. Όχι μόνο σ’ αυτόν, σε κανένα απ’ τα παιδιά της, έξι είχε που της ζήσανε. Πού να προλάβει; Μοίραζε φροντίδα και χέρια στα…
Η Ίμα στις αυλές της ανέχειας Ανάμεσα στην πλατεία Βάθη και στο σταθμό Λαρίσης βρίσκεται η γειτονιά που μεγάλωσε. Σήμερα την διεκδικούν πολυκατοικίες, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων μετανάστες και πολυφυλετικές…
Σαν τα μικρά σκυλιά "Παρακολουθήσαμε τα παιδιά που επέστρεφαν από την λιπαρή, θαρρείς, θάλασσα. Οι φωνές τους, που αντηχούσαν κάτω από τη καμάρα της γέφυρας, γρήγορα έσβησαν. Σε λίγο δεν…
Τόσες μέρες πέρασαν κι αυτό το κόκκινο, σαν το χυμένο ζωντανό αίμα, δε φεύγει απ’ τα μάτια μου. Λαμπρή αντανάκλαση του κόκκινου της δύσης πάνω στα τζάμια. Και το τελευταίο…
ΚΑΚΤΟΕΙΔΕΣ Η εγκατάσταση στο γραφείο ολοκληρώθηκε όταν το γλαστράκι με το κακτοειδές τοποθετήθηκε δίπλα στην οθόνη. Στους άλλους είπε ότι το έκανε για να απορροφά την ακτινοβολία, όπως δήθεν…
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Στο ραδιόφωνο παίζει τώρα το τελευταίο σουξέ της Λώρας Μίχα: “Τα συλλυπητήρια μου”. Ένα τιμωρητικό τραγούδι για την απιστία, σκέφτεται ο κύριος Χάρης την ώρα που βγάζει το…
ΝΙΑΓΑΡΑΣ « Πότε θα πάμε;» έλεγε η Μαρίνα στον Σπύρο και διάβαζε το πίσω μέρος του καρτ ποστάλ με τον Νιαγάρα. Σας περιμένουμε με μεγάλη χαρά, έγραφε ένας ξάδερφός της,…
Η νυχτερίδα Στο σπίτι στο χωριό, μακρά παραμονή φέτος, κοροναϊός γαρ. Μια που καθόμαστε που καθόμαστε εδώ σχεδόν μόνοι μας, αφού ο τουρισμός εγχώριος και αλλοδαπός δίστασε, και άρα, χωρίς…
