Έφη Φρυδά: Δεύτερη Απουσία
Ήρθες εχθές πατέρα Να βγαίνεις σ’ είδα πίσω από την κατάφορτη ροδιά Πόση ομορφιά! Οι φυλλωσιές οι πλούσιες σε σκεπάζαν Ήσουνα δέντρο θαλερό Μα τι παράξενο, στη χούφτα σου τα…
Ήρθες εχθές πατέρα Να βγαίνεις σ’ είδα πίσω από την κατάφορτη ροδιά Πόση ομορφιά! Οι φυλλωσιές οι πλούσιες σε σκεπάζαν Ήσουνα δέντρο θαλερό Μα τι παράξενο, στη χούφτα σου τα…
Αυτό δεν το περίμενα· στήνει μια σκάλα για ν’ ανεβεί απάνω στον σταυρό του. Λίγο πιο κει χυμένο το φεγγάρι, σερβίτσια πεταμένα και σπασμένα μάρμαρα. Ο χρόνος διαστέλλεται, συστέλλεται,…
Για λίγη αγάπη Φεύγει κι αυτή η μέρα στην απογευματινή κίνηση ξεθωριάζει για λίγη αγάπη που δεν φάνηκε ξοδεύτηκε στις οθόνες και τις αναμονές πάσης φύσεως κι έχει μια…
Θα μπω στο εορτολόγιο ως οσία - παρακαλώ και προκαλώ τους αρχιερείς- Ήδη σπαράσσομαι σε Τμήματα δημόσια, Στρέφω την παρειά για διπλό ράπισμα. Έχω μετανοήσει ειλικρινώς. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ…
Άτιτλο Με πόσο φως ξεπληρώνεται ο θάνατος; Με τι θάνατο εξαργυρώνεται τόσο φως; Ωδή στην ασπρόμαυρη φωτογραφία Άσπρο βαθύ, της λύπης που μας γέννησε Μαύρο, βαφή των ματιών μας…
άσε με να βγω, είπε η Αλίκη στο σπίτι και το χέρι της έσπασε βίαια το παράθυρο ενώ το πόδι της κλωτσούσε την εξώπορτα η εξώπορτα τραντάχτηκε από τους μεντεσέδες…
Ας είμαστε ευχαριστημένοι με όσα κάναμε Από την υπέρτατη μοναξιά γεννήθηκε η αγάπη, όμως η αγάπη έχει τις πληγές της δημοκρατίας. Κι εγώ είτε υπάρχω είτε δεν υπάρχω, το ίδιο…
Ανήλικο φεγγάρι κοίταζε απ’ το παράθυρο τι κοίταζε έβλεπε τ’ άλλο πρωί παρέλαση μαθητική σαρανταποδαρούσα, ολόκληρη απ’ τον σημαιοφόρο ως τη δόξα έβλεπε να βυθίζεται στη μέση ηλικία…
ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ Τέλος, θα σηκωθούν τα τριαντάφυλλα να μας πυρπολήσουν. Αυτή θα ‘ναι η συντέλεια του κόσμου, τα τριαντάφυλλα. Δεν ήρθαν τελικά τα τριαντάφυλλα να μας πυρπολήσουν παρέμειναν ωχρές…
Στον απέναντι τοίχο ημερολόγιο τοίχου υπάρχει τοίχος υπάρχει απέναντι λείπουν οι μέρες Καρέκλα γραφείου σε πιρουέτα ανάπηρου φωτιστικό γραφείου, μαύρο, διεστραμμένο λουστραρισμένη επιφάνεια, πάνω της, παράξενο φάκελος…
Περιέχω καφέ, κλαμπ σάντουιτς, χάπι, νερό απορώ κουζίνα στενή με περιέχει η ώρα τρέχει μαύρα ματάκια, αεικίνητα, με παρακολουθούν με αγωνία δυο κατσαρίδες στη γωνία Το παλιό νέον βουίζει…
Τ’ ανύπαρκτου χρόνου τα υπαρκτά Αγρυπνώ με ήχους σιωπής στη νύχτα του αμετακίνητου χρόνου. Ροή νερών απόμακρου ποταμού εκεί και του ρολογιού της πόλης ψηλά στο λόφο που, βαριεστημένο,…