Καταστροφόκαινος

 

Η ανθρωπόκαινος θα είναι σύντομη

η καταστροφόκαινος ακόμα πιο σύντομη

στα τείχη του πεπρωμένου γραμμένες

στατιστικές σχεδιαράμματα μετρήσεις

οι χρησμοί του μαντίου οιωνοί κακοί

οι πιο μάυρες προφητείες της ιστορίας

η συμφορά είναι ήδη εδώ κι έχει αρχίσει.

 

Τύφλα στο μεθύσι το είδος των όρθιων

από εφευρέσεις, πρόσκαιρη εξουσία

από τα επιτόκια των χαρτονομισμάτων

μικρονοϊκά γερόντια παίζουν τα ρέστα

τσακώνονται για οικόπεδα, αγροτεμάχια

που σε λίγο δε θα αξίζουν τίποτε πια

άμμος και άλατα, και αέρας πολύς.

 

Οι αγέννητοι θα σκίσουν τις φωτογραφίες

θα φτύσουν στους τάφους των προγόνων

θα καταραστούν γενεές δεκατέσσερεις

τις τελευταίες της έλλογης ιστορίας

που τόσο χάρηκαν για τις προόδους

κανένα δάκρυ για τους ανόητους

που κατάστρεψαν όλο το μέλλον.

 

Αυτό που έρχεται ξεπερνά

όλη την ανθρώπινη ιστορία

ανθρωπισμός θα είναι βρισιά

καθίστε κάτω, σταματήστε

συνεννοηθείτε πώς, μα πώς

θα αντιμετωπίσετε αυτό

που έχει ήδη αρχίσει.

 

 

Άγιος Ύπνος

 

Ο υπνώττων είναι αθώος

οι ενοχές αποσύρθηκαν στις γωνίες

ανυπεράσπιστος στις αγκάλες του παντός

 

ένα βρέφος όλο ανάγκες

ρουφά απ’ τους μαστούς του γαλαξία

την ύλη εκείνη που φτιάχνει τα όνειρα

 

ο Ύπνος συγχωρεί τα εγκλήματα

κι όλα γίνονται πολύ προσωπικά

μηδενίζονται οι αποστάσεις

 

ο οργανισμός κοιμάται

ο εγκέφαλος βλέπει ταινία

εφημερεύει η καρδιά

 

ειρήνη επί των υδάτων

ο ανασασμός του σύμπαντος

στο κρεβάτι της νύχτας.

 

 

Liebestod

 

Δεν τον βλέπετε, χλωμός

ο νέος μαυροφορεμένος

με την κιτρινή γραβάτα

και το καπέλο στο χέρι

στέκεται στο κρεβάτι μου

το αρρωστημένο τόσον καιρό

το βλέμμα του ευαγγελισμός

καρφωμένος στο κέντρο μου

η σιωπή του κυματισμός

που με γεμίζει όλο αγάπη

το καπέλο του ακουμπά

στο ταλαίπωρο στήθος μου

αφήνει τα γάντια του

στην πονεμένη κοιλιά

 

ακούστε με, παραδίδομαι

δεν νιώθετε την αναπνοή

η αύρα με ανασηκώνει

δεν βλέπετε τα άστρα

δεν ακούτε τη μουσική

ανοίγουν όλες οι πύλες

και μπαίνει όλο το φως

στη νύχτα της ζωής μου.

 

Κρέατα κρέμονται

 

Κρέατα κρέμονται στους γάντζους των σφαγείων

Τσικνοπέμπτη στα κρεματόρια οσμή πικρή

στις γκιλοτίνες κυλούν κεφάλια στο καλάθι

εξαρθρώνονται μέλη στους τροχούς εκλεκτά

όμματα τυφλώνονται που είδαν απαγορευμένα

ευνουχίζονται νέοι ο σπόρος μη μπει στο χαρέμι

στην αγχόνη χορεύουν ισχνά σαρκία στον αέρα

ξεκοιλιάζονται έγκυες κάποιας κατώτερης φυλής

μικρά παιδιά ρίχνονται από τα τείχη της Τροίας

παρθένες θυσιάζονται για ανώτερους σκοπούς

 

αυτός ο πανδέκτης εγκλημάτων είναι παχύς

η ανθρωπότητα από φρικαλεότητες χορτάτη

εφευρίσκει με ζωηρή φαντασία νέες μεθόδους

να υπερβαίνει της φύσης την αθώα σκληρότητα

που κινεί τα γρανάζια της τροφικής αλυσίδας

δεν είναι Θυέστεια συμπόσια κανιβαλισμού

αλλά η μάχη για συμβολικό κεφάλαιο εξουσίας

στους νήπιους νόες ιδέα γίνεται μεταφυσική

και νόημα ύπαρξης και υπέρτατος στόχος

φωτίζει την άβυσσο μιας σκοταδικής ζωής.

 

 

Κρίκοι της καταστροφής, κόμβοι της συνείδησης

 

Δεύτερη Θεσσαλία τρίτη Δαδιά

και τέταρτη βόρεια Εύβοια

ο Καναδάς η Ισλανδία η Σιβηρία

το Μπαγκλαντές η Ινδοκίνα, Ιαπωνία

η Ανταρκτική παγόβουνα παγετώνες

«είδα τους πάγους πώς πεθαίνουν»

τα μελλοντικά πετρέλαια φανοί τρανοί

ξύλα ξόανα καίγονται νεκροί στα φύλλα

η Αρκτική ελεύθερη για νέες γεωτρήσεις

κι άλλους πολέμους για σπάνια μέταλλα

για πρώτες ύλες αχρείαστα προϊόντα, όπλα

αμέτρητες ψυχές θα περάσουν το κατώφλι

θα έρθουν οι αγέννητοι να πνίξουν τους υπόλοιπους.

Τα φάσματα του μέλλοντος μας έχουν ήδη καταδικάσει.