«Μια μέρα εκεί που περπατούσα νόμισα πως άρχισαν να μου μιλούν τα δέντρα, είπα δεν μπορεί, κάτι σημαίνουν τόσα θροΐσματα. Σταμάτησα για λίγο και στάθηκα στη σκιά του ενός. Το κοίταζα που σιωπούσε τώρα, ώσπου το αγκάλιασα, έκλεισα γύρω του τα χέρια μου, και μου τα είπε όλα»
«Ποια όλα;»
«Μου είπε: Συ δεν είσαι άνθρωπος, είσαι δέντρο, αλλά τώρα σταμάτα να με αγκαλιάζεις, γιατί εγώ δεν είμαι δέντρο, είμαι ο Φραντς Κάφκα»
