Γιώργος Γάββαρης: Ένα ποίημα Post author:Γιώργος Γάββαρης Post published:12 Ιανουαρίου 2020 Post category:ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ / Ποίηση ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ Οι λέξεις καμιά φορά αυθαδιάζουν. Ειδικά το πρωί μέσα στο γκρίζο και με την υγρασία να σου τρυπά το δέρμα. Προσπαθείς να τις βάλλεις σ΄ένα κήπο ευφρόσυνο γεμάτο χρώματα ή ανάμεσα σε σύδεντρα από αμυγδαλιές,συκιές,βελανιδιές. Ίσως ο φόβος που κρύβουν ανείπωτα μυστικά. Μια κατάσταση βουτηγμένη στη μοναξιά και την απόγνωση. Πως να αντιμετωπίσεις εκείνο το βλέμμα, σταθερό, στεγνό, διαπεραστικό σαν τον ουρανό πριν την καταιγίδα. Οι λέξεις καμιά φορά χαμογελούν. Μια αστάθεια μαγική που περιτριγυρίζουν τ΄αστέρια και ποτέ δεν συναντώνται. Μπορεί να γίνουν σταγόνες της βροχής που σχηματίζουν μια μελωδία στο τζάμι του παραθύρου. Μια αναπνοή βαθειά σαν θρόισμα και απ΄των ρόδων πιο ωραία. Κι΄αυτές οι λέξεις αποκτούν μια ποιητική διάσταση, γιατί μη νομίζεις, όλα. ότι έχουν ειπωθεί και γραφτεί. Γνωρίζω [αυτά ] είναι μια σκηνοθεσία σε στιγμές σιωπηλές, στιγμές που το τίποτα απλώνεται και τριγυρνά όπως οι μέλισσες την κερήθρα. Συννέφιασε και μέρεψε το φως… 153 Facebook0Tweet0Pin0Email0 Tags: λέξεις, ποίημα, σκηνοθεσία You Might Also Like Ιωάννης Μασμανίδης: Ένα ποίημα 2 Σεπτεμβρίου 2023 Αλεξάνδρα Ζερβού: δυο ποιήματα 9 Οκτωβρίου 2021 Λευκάδιος Χερν: Θραύσμα. Μετάφραση: Βασίλης Πανδής 14 Οκτωβρίου 2023 Κλεονίκη Δρούγκα: Δυο ποιήματα 2 Δεκεμβρίου 2023 Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησηςCommentEnter your name or username to comment Enter your email address to comment Enter your website URL (optional) Δ Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.