Skip to content
Η φωνή της θάλασσας
Μετρά η βάρκα τα καλοκαίρια στα κύματα νοσταλγίας
κι εγώ τη ζωή φλερτάροντας τη θάλασσα
αφήνω τη βάρκα να παρεμβαίνει στο κάδρο
η βάρκα κόκκινη ακούει την ανάγκη μου
άλλοτε θα πηδούσα πάνω της
θα έλυνα τα σκοινιά και θα ανοιγόμουν
όνειρο ήτανε, σκέφτομαι,
τώρα δεν ξέρω αν πρέπει να μπω μέσα της ή να φύγω
κλείνω τ΄ αυτιά μου στις φωνές των σειρήνων
οι μνήμες παραφυλάνε
οι άνεμοι συνωμοτούν
τώρα, βέβαια, δεν κολυμπώ δίπλα στα βράχια
δεν γίνομαι όπου να ΄ναι
ακούω την καταιγίδα όταν έρχεται
-καιρός ήταν, βουίζουν τα κύματα.
250
You Might Also Like