You are currently viewing Λίζα Διονυσιάδου: SYLVAIN TESSON, Η λεοπάρδαλη του χιονιού, Μετάφραση: Σπύρος Γιανναράς, εκδόσεις ΑΓΡΑ

Λίζα Διονυσιάδου: SYLVAIN TESSON, Η λεοπάρδαλη του χιονιού, Μετάφραση: Σπύρος Γιανναράς, εκδόσεις ΑΓΡΑ

Η χαρά της θέασης της λεοπάρδαλης του χιονιού, της βασίλισσας των πανθήρων, ένα είδος που ολοένα μειώνεται, οδηγεί μια παρέα τεσσάρων ατόμων στα υψίπεδα του Θιβέτ, σε υψόμετρο 5000 μέτρων, μέσα στο καταχείμωνο. Το άγριο ζώο κυκλοφορεί σαν σκιά και η αναμονή της εμφάνισής του, γίνεται τρόπος ζωής για τους ανθρώπους αυτούς. Αδιαφορούν για την κούραση, την παγωνιά, τον χρόνο που περνάει, στοχοπροσηλωμένοι στη συνάντηση μαζί του. Πρόκειται για ένα ον που θα μπορούσε να είναι βράχος. Αντίστροφα, κάθε βράχος θα μπορούσε να ήταν αυτό. Η φλόγα, να δεις από κοντά ένα τέτοιο ζώο, μόνο για να το φωτογραφίσεις, διαπερνά όλες τις σελίδες του βιβλίου.

Στη φύση, όλοι είμαστε αντικείμενο παρατήρησης“. Λέει ο συγγραφέας. Πίσω από τετριμμένα παραπετάσματα, υπάρχουν κρυμμένα αγρίμια. Η λεοπάρδαλη του χιονιού κυνηγάει εκμεταλλευόμενη την έκπληξη, ποντάροντας στο καμουφλάρισμα. Με φόντο, γαλάζιες αίγες, άγρια γιακ, αλεπούδες, λύκους, αντιλόπες και άγριους γαιδάρους, οι δίποδες φιγούρες περιμένουν το “αστραποβόλημα” της λεοπάρδαλης. Μια πανίδα, προσαρμοσμένη στην βία των μεγάλων υψομέτρων, τους συντροφεύει καθημερινά, κυνηγώντας το ένα το άλλο για να φαγωθούν ή για να αγαπηθούν. Η ενέργεια του κόσμου συνθέτει ένα κυκλικό όνειρο, όπου η φιλοσοφία της διαρκούς ροής του Ηράκλειτου, και το Θιβετιανό βιβλίο των νεκρών του Μπάρντο Θόντολ, λένε το ίδιο πράγμα. Ένας έρωτας !

Πέρα από όλες τις συγκινήσεις που βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί, δοκιμάζουν επίσης την σφοδρή επιθυμία να γίνουν αόρατοι. Ακριβώς το αντίθετο από τους ομοίους τους  ανθρώπους που θέλουν να δείχνονται.

Κάποια στιγμή, την εντοπίζουν, την παρακολουθούν, η υπομονή και η επιμονή τους, τους αντάμειψαν. Ακούν την λεοπάρδαλη να βρυχάται, σωστότερα να σπαράζει σε ερωτικό κάλεσμα. Άλλη στιγμή, να μαστιγώνει τον αέρα με την ουρά της, ενοχλημένη από την παρουσία τους. Την βλέπουν ακόμη και την ώρα που τα δόντια της άνοιξαν τον τράχηλο του γιακ που ξεψυχούσε, ενώ το αίμα του έβαφε κόκκινο το χιόνι. Στις λεοπαρδάλεις, οι σαρκοβόρες εκστρατείες εναλλάσσονται με απολαυστικές σιέστες. Οκτώ χρόνια είναι όλη τους η ζωή. Πρόκειται όμως για μια ζωή πλήρη!

Ο συγγραφέας μας θυμίζει το σπινθηροβόλο πνεύμα του Αριστοφάνη: «Κάθε ζώο απολαμβάνει το δικό του μερίδιο στη ζωή και την ομορφιά». Το κυνήγι των ζώων ωστόσο δεν είναι σάρωμα των πάντων.

Ο άνθρωπος ξεκίνησε από τις σπηλιές και σύμφωνα με μια συνέχεια της σκέψης του                  Πασκάλ,(στην οποία προχωρεί ο συγγραφέας), η δυστυχία του κόσμου ξεκίνησε όταν ο πρώτος άνθρωπος βγήκε από την πρώτη σπηλιά. Από τότε, ο άνθρωπος καθυποτάσσει με πάθος την φύση. Τα άγρια ζώα εξαφανίζονται και η ανθρώπινη ράτσα χτίζει ασταμάτητα τις συνθήκες της κόλασής της. Οι άνθρωποι ελπίζουν πάντα σε μια καλύτερη ζωή στο μέλλον και την ίδια στιγμή, με τις πράξεις τους αδιαφορούν για το παρόν.

Ο συγγραφέας και η παρέα του κατάφεραν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Κατάφεραν να αντικρύσουν την ψυχή των βράχων. Η υπομονή πάντα προσφέρει την ανταμοιβή της. Οι εβδομάδες τους στο Θιβέτ, τους πρόσφεραν την δόνηση όλων των αισθήσεων.

Ένας άλλος τρόπος συμπεριφοράς! Να στήνεις καρτέρι στα πράγματα! Τότε, μπορούν να συμβούν όλα! Να αισθανθείς το αστραποβόλημα!

Λίζα Διονυσιάδου

Η Λίζα Διονυσιάδου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και ζει στην Αθήνα και την Αίγινα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Σοβιετική Μόσχα και εργάσθηκε σε Αθήνα και Πειραιά. Ασχολείται με την λογοτεχνική γραφή τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχει εκδώσει ποιήματα (ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ), μικρές ιστορίες (ΡΟΕΣ) και μυθιστορίες (ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ).

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.