Νίκος Κωσταγιόλας: ένα ποίημα Post author:Νίκος Κωσταγιόλας Post published:5 Δεκεμβρίου 2020 Post category:ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ / Ποίηση ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ουδέν κρυπτόν εκεί – κατάχαμα – τους βρήκαν τεφρωμένους και γύψο χύσαν στα σφιγμένα μέλη να σαρκωθεί ο σπάνιος σπαραγμός τους Ο ένας – είπαν – θα’ ταν δούλος, σκλάβος από τους πολλούς που εμπορεύονταν στα fora τότε και τα σκλαβοπάζαρα – λάφυρο πιθανώς κάποιου πολέμου – Τον βρήκε μέσα σε λιτό χιτώνι η ώρα κείνη της καταστροφής – θα κουβαλούσε κάποιο του αφέντη του άχθος πάνω απ’ τους σακατεμένους απ’ τα μυριάδες κρίματα σπονδύλους σαν άρχισεν η γη να τρέμει – Ο άλλος είπαν πατρίκιος. Μια πλουμιστή χλαμύδα φόραγε όταν η λαίλαπα κατάπιε μια για πάντα το κορμί του και λίπος θά’ τρεχε απ’ τα χείλη του όταν στο έλεος παραδινότανε το εύπορο σαρκίο του της στάχτης κι η σκοτεινιά του έπαιρνε την όραση – δε θα ξανάβλεπε ποτέ του μάλαμα μήτε του ήλιου τ’ ακριβό το φως – Εκεί, λοιπόν, κατάχαμα τους βρήκαν δύο μάζες απολιθωμένης λάβας τον πλούσιο, τον φτωχό πανομοιότυπους – μονάχ’ από τα δόντια τους ξεχώριζες που λαμπυρίζαν κάτασπρα εξώκοσμα στιλπνά – στο τελευταίο τους καταφύγιο Από τον θάνατον ουδέν κρυπτόν γι’ αυτόν όλοι όμοιον οβολό κομίζουμε”. 535 Facebook0Tweet0Pin0Email0 Tags: δούλος, θάνατος, πατρίκιος, ποίημα You Might Also Like ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: Κλίμαξ* 30 Ιουνίου 2018 Κώστια Κοντολέων: ένα διήγημα 21 Νοεμβρίου 2020 Κατερίνα Καράμπελα: Ο γιος της Γεωργίας 24 Ιουνίου 2023 Alex Văsieș: ένα ποίημα. Μτφρ. Άντζελα Μπράτσου 12 Δεκεμβρίου 2020 Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησηςCommentEnter your name or username to comment Enter your email address to comment Enter your website URL (optional) Δ Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.