Χωρίς   ωράριο πλήρες ,

 δίδασκε σε Γυμνάσιο κοριτσιών.

Τραγουδούσε

 τις Κυριακές στο εθνικό Ωδείο.

 Ακροατήρια πολύ βαριεστημένα!

 Αλλοίωνε τις  ιστορίες της,

να ζωηρέψουν:

-« Μονάχη της ,

όλο φοβέρες και βρισιές,

 με το χαρακωμένο πρόσωπό της

και το φαρμακωμένο στόμα της,

 η Πηνελόπη,

 κραδαίνοντας τα νόμιμα χαρτιά,

 έδιωχνε τους σφετεριστές

 απ’ τον οίκο της.»

-«Με σάρκα ρόδινη και λίγο πλαδαρή,

έπαιζε με το ξένο βασιλόπουλο

 η Ελένη.

Στο τέλος, το βαριόταν και το κατευόδωνε,

πολύ θερμά, για την ωραία του πατρίδα.

Αντάλλασσαν   καρδούλες αναμνηστικές.

Του ορκιζόταν και αιώνια αλληλογραφία,

με  περιστέρια ταχυδρομικά.»

-« Έσμιξε ερωτικά,  

με τον Απόλλωνα, για μια φορά,

η μάντισσα Κασσάνδρα .

 (Ήταν θεός  κι ωραίος σαν ήλιος άλλωστε,

 αν και  μικρόψυχος πολύ, γεμάτος φθόνο).

Κι όταν τους είπε για λοιμό, όλοι την πίστεψαν.

 Φόρεσαν τα λινά τους προσωπεία.

Ανάψανε τις ιερές φωτιές,

 ν΄ απολυμάνουνε καλά την άγια πόλη

κι  έτσι δεν  συνωστίζονταν στην αγορά,

  ούτε  πολέμαγαν!»

Καθώς αυτή τις ιστορίες νέρωνε ,

 να τις ξεπλύνει από το αίμα και το λύθρο,

όλους τούς γλύτωνε, να  ζούνε μέχρι σήμερα!

 Στο τέλος, όμως, όλοι τους χολώθηκαν.

Τι ήρωες θα ’ταν, δίχως φόνους και θανάτους;

 Μ΄ έγκυρα κείμενα και με στοιχεία αδιάσειστα ,

την κατηγόρησαν για διαστρέβλωση των γεγονότων.

Και την απέλυσαν κι από τις δυο δουλειές .