Καινούργια  καρδιά

Η καρδιά μου όπως το φίδι

έχει αλλάξει δέρμα

και να, γεμάτο πληγές και μέλι,

το κοιτώ κρατώντας το στα δάχτυλά μου

Πού βρίσκονται οι σκέψεις

που φώλιαζαν στις πτυχώσεις του;

Πού τα τριαντάφυλλα που έγερναν

είτε στον Ιησού Χριστό είτε στο Σατανά;

Φτωχό περιτύλιγμα που έπνιξε

τον Εωσφόρο που ονειρεύτηκα!

Γκρίζα, οδυνηρή περγαμηνή

από ό,τι αγάπησα και πια δεν αγαπώ.

Βλέπω σε σένα εκτρώματα της επιστήμης

μούμιες στίχων και σκελετούς

της παλιάς μου αθωότητας,

των τρυφερών μου μυστικών.

Στους τοίχους του μουσείου

των αισθημάτων μου να σε κρεμάσω

με τα παγωμένα, τα σκοτεινά

σε ύπνωση κρίνα της δυστυχίας μου;

Ή να σε αποθέσω πάνω στα πεύκα

βιβλίο της αγάπης που πονά

για να μάθεις  από τις τρίλιες

που στέλνει τ’ αηδόνι στην αυγή;

Ευμορφία Μαντζαβίνου