Έλεγε πως ανησυχούσε.

Άνοιγε απότομα την πόρτα,

να σκίσει το πραϋντικό σκοτάδι ,

να ματαιώσει  τη μοναχική της

εργασία και την εμφάνιση

ασπρόμαυρων σκηνών.

Την δίδασκε, πολύ  ασφυκτικά ,

να καταστρέψει κάθε αρνητικό,

να διηθήσει τις στιγμές της μνήμης,

μ’ ευπρέπεια κι επιλεκτικότητα.

Φοβόταν τόσο την καταγραφή της.

Πάνω κι απ΄την αλήθεια της.