Σκουπίζω τα μάτια

ξυπνάω τον γιο μου

τον λούζω με ήλιο

τα χέρια του όπως πρέπει

το ένα στην παλάμη μου σφιχτά

στο άλλο το παγωτό

γελάει

ένας άλλος γιος

όχι πολύ μακριά

με μάτια λίγο πιο σκούρα

λουσμένος  καπνό

τα ίδια χρόνια μετράει τ’ αστέρια

αν είχε χέρια

θα τα ύψωνε στον μαύρο ουρανό του

δεν γελάει

Για τον άλλο γιο

ανώφελα χύνω δάκρυα

Είναι κι αυτός δικό μου παιδί