Στον Ακροκόρινθο έπεφτεν η δύση πυρώνοντας το βράχο Τον βράχο του Ακροκόρινθου χάιδεψε πρώτα ο ήλιος. Κάποιος, λοιπόν, από εκείνους τους αρχαίους Έλληνες που έπλεκε τους μύθους αυτούς που…
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας των πανηγυριών· και όλα προσχηματικά αφορμώνται από την Κοίμηση της Θεοτόκου, τη μεγαλύτερη Θεομητορική γιορτή της χριστιανοσύνης, ειδικά των Ορθοδόξων. «Κοίμηση» και «εορτασμός»· θάνατος και…
Δυο «Παράξενα» που αγαπούν τα παιδιά Δυο «Παράξενα» παιδικά βιβλία κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια· το ένα πλησιάζει την εικοσαετία και το άλλο τα διπλάσια χρόνια, εάν υπολογιστεί κι…
Ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1869) στην τελευταία στροφή του ποιήματός του «Ο φιλόπατρις» εκφράζει όχι μόνο την προσωπική του επιθυμία, αλλά και τη διαχρονική πεποίθηση του ελληνικού λαού ότι ο θάνατος…
Το καλοκαίρι που μάς πέρασε κουβεντιάσαμε πολύ για θέατρο. Κι εδώ, στο Περί ου, είχαμε την ευκαιρία να «δούμε» τις παραστάσεις που δεν είδαμε. Οι συζητήσεις ζωηρεύουν κατά την περίοδο…
Φυσάει δαιμονισμένα κι ο νους στις πυρκαγιές. Είναι μέρες ακουμπισμένο στο τραπεζάκι, δίπλα από το κρεβάτι, το βιβλίο σου. Αλλά τα βιβλία ξέρουν καλύτερα από μας την ώρα που θα…
Επιστολή στην Ελένη Λαδιά για την Επιστολή της σε μία νεκρή ποιήτρια Μόλις τέλειωσα στην Επιστολή σου σε μία νεκρή ποιήτρια, τη Νανά Ησαΐα. Ούτε μια γραμμή της δεν…
πάντοθεν ευδόκιμος Η Ελένη Λαδιά στο «προλογικό σημείωμά» της δηλώνει τις αρχές που ακολουθεί στη συγγραφή της «νουβέλας» της (ο χαρακτηρισμός του λογοτεχνικού είδους ανήκει στην ίδια) Ηρώδης…
Με Το γεύμα συμπληρώνεται μια δεκαπενταετία παρουσίας της Ειρήνης Μπόμπολη στα γράμματα. Μια πορεία έως τώρα αμφίδρομη, αφού ξεκίνησε με τον πεζό μυθιστορηματικό λόγο, συνέχισε με την ποίηση και επιστρέφει…
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε –θα μας πει ο Τζον Μπέργκερ[1]– έχει σχέση μ’ αυτά που γνωρίζουμε· όταν κοιτάζουμε, κοιτάζουμε σε σχέση με τον εαυτό μας. Τρόπος που ανιχνεύεται…
Μια «Ανέγγιχτη» που πολλαπλώς μας αγγίζει Στο πατρικό μας σπίτι οι εσωτερικές πόρτες ήταν ξύλινες και στο πάνω τους μέρος το ξύλο διέκοπτε ένα παραλληλόγραμμο από κρύσταλλο. Ποτέ…
Τον πατέρα τον γιορτάζαμε την 28η Οκτωβρίου. Γιορτάζαμε την ονομαστική του εορτή. «Δημοσθένης, είναι αρχαίο ελληνικό όνομα», έλεγε ο πατέρας, «δεν έχω καμιά δουλειά να γιορτάζω με τον Άγιο Δημήτριο»…
