Κωνσταντίνος Μπούρας: «ΣΦΑΓΗ» της Λιουίζα Κουνιγιέ στο Στούντιο Μαυρομιχάλη
Ή μην τρώτε ελάφια, μην φοράτε παπούτσια με το δέρμα τους, μην πυροβολείτε ελάφια γιατί σκοτώνετε την αθωότητα μέσα σας!!! Από τότε που χάθηκα στο δάσος περνώντας από την…
Ή μην τρώτε ελάφια, μην φοράτε παπούτσια με το δέρμα τους, μην πυροβολείτε ελάφια γιατί σκοτώνετε την αθωότητα μέσα σας!!! Από τότε που χάθηκα στο δάσος περνώντας από την…
Για να θυμηθούμε το περίφημο αίνιγμα τής Σφιγγός «εν αρχή ήταν το μπουσούλημα, μετά το μπαμπάλισμα (λόγος άνευ αποχρώντος λόγου), αμέσως μετά ο ορθοπόδησις κι εν τέλει η κατά-σκήνωσις». Βλέποντας…
Το χιούμορ θα μας σώσει!!! Επιτέλους, κάπου μεταξύ γκροτέσκο και φάρσας, το θέατρο δικαιώνεται εν μέσω γενικευμένης κατάθλιψης λόγω πολέμου και παρά τους λοιμούς, λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, η διονυσιακή…
Η περίφημη γενιά τού 1930 ανέδειξε τους μέγιστους νεοέλληνες λογοτέχνες τού εικοστού αιώνα για τρεις λόγους: πρώτον, ήταν γενιά, ομάδα, εύψυχη και ομονοούσα εν πολλοίς, δεύτερον αναζητούσε στην ελληνικότητα τα…
Όλες οι παθογένειες τής νεοελληνικής κοινωνίας. Οι σύγχρονοι εκπεσώτες μεσοαστοί νοσταλγούν το αγροτοκτηνοτροφικό παρελθόν τους και απεχθάνονται την αστυφιλία μετά το 1950 που έφερε από την ύπαιθρο χώρα φτηνά εργατικά…
Η σύγκριση της ίδιας παραγωγής σε εξωτερικό κι εσωτερικό χώρο είναι απολύτως διδακτική και μας βοηθάει να διερευνήσουμε ευκρινέστερα την θεατρική σύμβαση. Το θέατρο σκιών σε πλατείες, σε καφενεία, σε…
Μετά την φετινή βράβευση με το Athens Prize for Literature τού Νίκου Δαββέτα για το μυθιστόρημά του «Άντρες χωρίς άντρες» (εκδόσεις Πατάκη) (βλ. https://grafei.wordpress.com/2021/12/06/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%af%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%88%ce%ae%cf%86%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-athens-prize-for-literature-2021-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84/ ) τέθηκε επί τάπητος το θέμα…
Σε κάθε Κρίση η καταφυγή στις άλλες διαστάσεις είναι αναπόφευκτη. Μεσούσης της πολεμικής συρράξεως στην Ουκρανία ένα επίκαιρο έργο για το καθημερινό παράλογο και τις διαφυγές του. Η πρεμιέρα…
Μια «Αυλή των θαυμάτων» δανεική και διαχρονική. Από το «Φιντανάκι» του Παντελή Χορν, στην «Παληά Αυλή» του Κώστα Δ. Χατζηαργύρη, στην επίχρυση κι επισμαλτωμένη «Αυλή» του Καμπανέλλη και τέλος στο…
Η γοητεία των παραθεατρικών χώρων (στην περίπτωσή μας ένα κουρείο με πατάρι και wc) είναι έκδηλη και πασιφανής. Ο θεατής εντάσσεται στο «τοπίο» οργανικά και ο αστικός ιστός συνεχίζει να…
Το «θέατρο ντοκιμαντέρ» στα καλύτερά του!!! Σπανίως απολαμβάνω το πολιτικό θέατρο που βασίζεται σε ντοκουμέντα, όμως εδώ η μυθοπλαστική διαδικασία οδηγούσε σε συναρπαστική αφήγηση μουσικού τύπου με…
Η «Μεγάλη απόδραση» από τον εαυτό μας, τώρα και στους κινηματογράφους, επειδή η Ιστορία έχει σαφείς επαναληπτικές τάσεις και οι κοινωνικές παθογένειες κακοφορμίζουν. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΟΥΝ, ΝΑ…